Putinova sirijska igra i Ukrajina
Izgleda da je ruskom predsjedniku Putinu uspjelo da čuvenom tehnikom sovjetske armije i tajne službe zvanom „maskirovka“ prevari Zapad i da odvrati pažnju sa svojih stvarnih ciljeva. Ruska intervencija u Siriji je iznenadila i pomalo uplašila Zapad. Putin je tako ostavio utisak spoljnopolitičke snage. Tajna te navodne snage je slabost Sjedinjenih Američkih Država i Evropske unije. Oni su se više od četiri godine preko volje angažovali u Siriji. Zapad se prenuo tek nakon što je izbjeglički talas zapljusnuo Evropu, opasnost od terorizma „Islamske države“ porasla, a ruske borbene jedinice iskrsle u Siriji
Ipak, ruska moć u sirijskom konfliktu ne bi trebalo da se precijeni. Svakako je Moskva kao stalni član Savjeta bezbjednosti oduvijek raspolagala sa dovoljno sredstava da ubaci klipove u točkove zapadne spoljne politike. Izgradnjom baze u Latakiji i lansiranjem krstarećih raketa sa ratnih brodova, Rusija je dodatno povećala ulog. No, nikoga ne treba da prevari to pokazivanje mišića jer je Moskva i ranije diplomatski i vojno podržavala svog štićenika Asada.
Moskva neće moći da stvori novi svjetski poredak na osnovu vojne intervencije u Siriji. Bliskoistočna situacija je previše komplikovana za tako nešto. Previše regionalnih sila i zaraćenih strana je u konkuretskoj igri. Zasigurno to znaju i ruski stratezi. Međutim, ruska intervencija je razgnjevila tradicionalne ruske neprijatelje, Sjedinjene Američke Države i Saudijsku Arabiju, što je Moskvi dobrodošlo kao sporedni učinak. Naposlijetku, Saudijska Arabija je odgovorna za pad cijene energenata koje su izuzetno važne za Rusiju kao izvoznika gasa i nafte.
Ukrajinska lutrija
Vojno angažovanje Rusije u Siriji samo je prizma kroz koju možemo lakše razumjeti sukob u Ukrajini. Vladimir Putin želi da ublaži sankcije kojima je izložena Rusija. Pored toga, želi da destabilizuje Ukrajinu i tako spriječi njen put u EU. To je smisao postojanja takozvanih Narodnih republika Donjeck i Luhansk. Kada bi se do kraja sproveo ugovor Minsk II i kada bi time Kijev ponovo stekao kontrolu nad ukrajinsko-ruskom granicom, postojanje ovih ruskih tvorevina bi bilo dovedeno u pitanje. S druge strane, ispunjenje drugog sporazuma iz Minska je uslov za ukidanje zapadnih sankcija.
Ipak ne treba očekivati realizaciju tog sporazuma tokom 2016. godine. Moskva nastoji da Donbas zadrži u stanju takozvanog „zamrznutog konflikta“. Rusiji ide na ruku i ukrajinska politika koja ima poteškoća da sprovede ustavnu reformu koja bi na osnovu Sporazuma iz Minska reformisala regionalnu podkelu vlasti, i dala regijama veću autonomiju, prije svega onima na istoku zemlje.
Ruski ciljevi u 2016.
Zato će cilj Moskve biti da ukrajinskom državnom rukovodstvu i vladi pripiše krivicu za nesprovođenje drugog Sporazuma iz Minska, predstavljajući se istovremeno kao kooperativni partner Zapada u Siriji.
Moskva se nada da će države članice Evropske unije biti oslabljene u svom jedinstvu zbog krize u Grčkoj, izbjegličke krize i jačanja antievropskih snaga unutar Unije, te da će ublažiti sankcije protiv Rusije, a možda ih i ukinuti. Tada bi Putinova igra na kartu Sirije donijela maksimalan dobitak.