Θα συνδράμουν Κίνα και Ινδία για την αποσόβηση μεγαλύτερης αιματοχυσίας;

Για κυρώσεις μιλούν ΗΠΑ και ΕΕ, αλλά ειδικοί επιστήμονες και αρκετές ανθρωπιστικές οργανώσεις επιμένουν ότι οι κυρώσεις δεν θα φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα όπως δεν το έφεραν και τα τελευταία 20 χρόνια που η Μιανμάρ τελούσε υπό οικονομικό εμπάργκο. Την άποψη αυτή ενστερνίζεται και ο Γιούργκεν Κλίμκε, εισηγητής του γερμανικού κοινοβουλίου για την Μιανμάρ: «κυρώσεις επεβλήθησαν και τα τελευταία 20 χρόνια και βλέπουμε ότι δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Διότι δεν τηρήθηκαν από τις ισχυρές χώρες, ακόμη και η ΕΕ τις τήρησε με μισή καρδιά. Εκτιμώ ότι οι κυρώσεις δεν προσφέρουν απολύτως τίποτε. Αντίθετα πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτή την κρίση -χωρίς να περιμένουμε άλλα 20 χρόνια- για να δρομολογήσουμε μια διαφορετική και συνετή σχέση. Ασφαλώς πρώτα μεταξύ του καθεστώτος και του πληθυσμού και μετά πρέπει να ξεκινήσουμε μια προσπάθεια ένταξης της χώρας στην διεθνή κοινότητα.»

Να θυμίσουμε εδώ ότι σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία η Μιανμάρ έχει εμπορικές σχέσεις εκτός της Κίνας και της Ινδίας, με την Σιγκαπούρη, την Ιαπωνία, την Ταϊλάνδη, αλλά και την Γερμανία, έστω αυτό το 1% των εισαγωγών της.

Ο Γερμανός βουλευτής κατονόμασε επίσης ως κατάλληλους διαμεσολαβητές στην διαδικασία εξομάλυνσης της κρίσης και στη δρομολόγηση μιας νέας σχέσης μεταξύ Μιανμάρ και διεθνούς κοινότητας, την Κίνα, αλλά και την Ινδία, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει στενές σχέσεις με το χουντικό καθεστώς. Ο μεγάλος ανταγωνιστής της Κίνας στην ΝΑ Ασία φαίνεται ότι προσπαθεί αθόρυβα να οικοδομήσει ισχυρά οικονομικά ερείσματα στην Μιανμάρ. Ο Κρίστιαν Βάγνκερ ειδικός επιστήμονας από το Ίδρυμα Επιστήμη και Πολιτική του Βερολίνου επισημαίνει τη σημασία του φυσικού αερίου: «τα τελευταία χρόνια η Μιανμάρ έχει αναβαθμιστεί σε προμηθευτή ενέργειας της Ινδίας. Έτσι η Ινδία ανταγωνίζεται σταθερά και ευέλικτα την Κίνα που από το 1990 έχει κατοχυρώσει σχεδόν την αποκλειστικότητα του βιρμανικού φυσικού αερίου. Η Ινδία προσπαθεί να μιμηθεί την κινεζική στρατηγική, αλλά προς το παρόν, τουλάχιστον στον οικονομικό τομέα, δεν τα καταφέρνει. Όμως επιζητεί την συνεργασία της Μιανμάρ και για κάποιον άλλο λόγο: διότι οι διάφορες ανταρτικές ομάδες που δρουν στα βορειοανατολικά της Ινδίας βρίσκουν καταφύγιο στη Μιανμάρ.»

Οι Γερμανοί ειδικοί συμφωνούν ότι τόσο η Ινδία, όσο και η Κίνα δεν θα κινητοποιηθούν εάν δεν διακυβεύονται ζωτικά τους συμφέροντα.

Είναι αλήθεια ότι η Κίνα βρίσκεται στη διαδικασία διαμόρφωσης μιας νέας στρατηγικής και ενός νέου προφίλ, αυτό καταμαρτυρεί και η αλλαγή της στάσης της έναντι της Βόρειας Κορέας και του Νταρφούρ, αλλά δεν θα κινητοποιηθεί, εάν δεν είναι σίγουρη ότι διακυβεύονται ζωτικά της συμφέροντα στην ΝΑ Ασία. Ας μην λησμονούμε τις τεράστιες ανάγκες της σε ενεργειακά αποθέματα και το γεγονός ότι μέσω της Μιανμάρ έχει διέξοδο στον Ινδικό ωκεανό. Τα ίδια περίπου ισχύουν και για την Ινδία, η οποία θα προσπαθήσει όπως πάντα με διάλογο και ειρηνικά μέσα να συμπαρασταθεί ηθικά στην Μιανμάρ, θα ακολουθήσει επίσης τυχόν αποφάσεις του ΣΑ για κυρώσεις, αλλά όλοι πιστεύουν ότι τελικά δεν θα τις τηρήσει.