Κυβερνητική αλλαγή μέσα στο κατακαλόκαιρο

Κάτι ήξερε ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν το 1987 απέρριπτε τις εισηγήσεις για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες μέσα στο καλοκαίρι. Δεν ήθελε να χαλάσει «τα μπάνια του λαού». Ο Αλέξης Τσίπρας αγνόησε την πολιτική θυμοσοφία του προκατόχου του και διενήργησε εκλογές μεσούσης της σαιζόν. Το 44% των εκλογέων αγνόησε την κάλπη, ο Τσίπρας έχασε τις εκλογές. Πρωθυπουργός είναι από σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Εννοείται ότι η κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα δεν οφείλεται αποκλειστικά στον θερινό καύσωνα. Πολύς κόσμος δεν τρέφει πλέον τις αυταπάτες, που εξέθρεψαν όλα τα κόμματα το ένα μετά το άλλο, και έχει αντιληφθεί ότι διά μαγείας επιστροφή στην εποχή προ της κρίσης δεν μπορεί να υπάρξει. Ο Τσίπρας διασφάλισε το 2015 την πλειοψηφία με την υπόσχεση ότι θα σκίσει τα μνημόνια και θα αναγκάσει τις αγορές να χορεύουν στον ρυθμό του. Αντ' αυτού και μετά από τρεις προσφυγές στην κάλπη μέσα σε ένα χρόνο, συνομολόγησε το τρίτο πακέτο διάσωσης με τους διεθνείς εταίρους της Ελλάδας και συνέχισε την πολιτική λιτότητας των προκατόχων του. Η αριστερή ανταρσία μετασχηματίστηκε σε σοσιαλδημοκρατικό χειρισμό της κρίσης.

Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση Τσίπρα υπήρξε η μακροβιότερη από το 2010 μέχρι σήμερα. Και κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η Ελλάδα επανήλθε σε τροχιά έστω και αναιμικής ανάπτυξης, βγήκε το περασμένο καλοκαίρι από το τελευταίο πρόγραμμα διάσωσης, μπορεί πάλι να αναχρηματοδοτηθεί στις αγορές, διαθέτει ένα δημοσιονομικό μαξιλάρι και επωφελείται από την άνθηση του τουρισμού. Με άλλα λόγια ο Μητσοτάκης δεν παραλαμβάνει μια χώρα στο χείλος του γκρεμού. Παρ' όλα αυτά η προσδοκίες από τη θητεία του είναι μεγάλες.

Η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα υπό την εποπτεία των χρηματοδοτών της και έχει ανάγκη μια πολύ πιο δυναμική ανάπτυξη για να διασφαλίσει τα συμπεφωνημένα πρωτογενή πλεονάσματα. Η ανεργία υποχώρησε από το 26 στο 18%, αλλά παραμένει η υψηλότερη στην ΕΕ, και το δημόσιο χρέος δυσθεώρητο. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως επενδύσεις, αυτές που δεν προχώρησαν επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ λόγω της ορμέμφυτης άπωσής του για την ιδιωτική πρωτοβουλία. Τώρα η Νέα Δημοκρατία, ως ένα από τα κόμματα που φέρουν την κύρια ευθύνη για την καταβαράθρωση της Ελλάδας, οφείλει να επιδείξει άκρα υπευθυνότητα.

Γι' αυτό εξάλλου και δεν θα τορπιλίσει το μεγαλύτερο ίσως επίτευγμα του Αλέξη Τσίπρα, τη Συμφωνία των Πρεσπών, που έδωσε τέλος σε μια χρονίζουσα και αναχρονιστική ονοματολογική έριδα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει επικρίνει σημεία αυτής της συμφωνίας και έχει υπαινιχθεί μια επαναδιαπραγμάτευση. Μάλλον δεν θα το πράξει, μια και ολίγος πατριωτισμός παραπάνω απ' ό,τι χρειάζεται δελεάζει τους «εθνικά φρονούντες» ψηφοφόρους, αλλά διακυβεύει τα εξωτερικά ερείσματα της χώρας. Μια εξωτερική πολιτική που θα στηρίζεται σε φαντάσματα του παρελθόντος και όχι στην εθνική αυτοπεποίθηση και την ικανότητα αμοιβαίων συμβιβασμών δεν έχει θέση στον εικοστό πρώτο αιώνα.

Σπύρος Μοσκόβου