Ο πόλεμος της πλαστικής σακούλας στο Μεξικό

Εδώ και μερικές εβδομάδες οι πελάτες καταστημάτων στην πόλη του Μεξικού θα πρέπει να αγοράζουν την πλαστική σακούλα που χρησιμοποιούν. Παράλληλα δόθηκε η άδεια κυκλοφορίας βιοδιασπώμενων σακουλών. Με το νόμο αυτό η χώρα θέλει να μειώσει την κυκλοφορία τους και να δώσει ένα μήνυμα στους Μεξικανούς που έχουν τη συνήθεια να πετούν πλαστικές σακούλες όπου βρουν. Τηρείται όμως το μέτρο και στην πράξη;

Μέχρι 9.000 ευρώ πρόστιμο

Βρισκόμαστε σε ένα σούπερ - μάρκετ του Μεξικού, οι πελάτες στέκονται ουρά στο ταμείο. Κάποιος πιο πίσω τυλίγει τα πράγματά του σε μια σακούλα. Σε αυτό το κατάστημα ο νόμος δεν τηρείται. Οι πελάτες κάτι έχουν ακούσει σχετικά με την απαγόρευση, αλλά υπάρχει σύγχυση. «Όταν αγοράσεις κάτι, σου δίνουν αμέσως και μια σακούλα», λέει κάποιος, «το καλύτερο είναι να την χρησιμοποιήσεις και πάλι για να μην παράγεται τόση πλαστική ύλη, ή να έχει κανείς μια κανονική τσάντα για ψώνια».

Εδώ και λίγες μέρες στο ταμείο κρέμονται υφασμάτινες τσάντες, έναντι 1ευρώ και 30 σεντς. «Ζήτω η γη» γράφει επάνω. Δεν πωλούνται και ιδιαίτερα, είναι η αλήθεια. Στο δρόμο μια γυναίκα διασχίζει το δρόμο κάθετα ερχόμενη από άλλο κατάστημα και μας λέει:«Δεν ξέρω, μου έδωσαν αυτή τη σακούλα. Ας διαβάσουμε τι λέει εδώ, τσάντα βιοδιασπώμενη. Είναι καλό ότι τα σούπερ- μάρκετ έχουν τέτοιες σακούλες». '

Μερικοί καταστηματάρχες πράγματι πήραν το μήνυμα και πουλούν φιλικές προ το περιβάλλον σακούλες. Το πρόστιμο φτάνει μέχρι και 9.000 ευρώ, για όποιον συνεχίζει να διαθέτει πλαστικές σακούλες. Πώς όμως είναι δυνατόν σε μια μητρόπολη να ωθήσεις 20 εκατομμύρια κατοίκους να υιοθετήσουν πιο περιβαλλοντικές συνήθειες; Είναι κάτι το αδύνατο, παρά το ότι οι πλαστικές σακούλες είναι πεταμένες παντού. Σκουπιδοτενεκέδες δεν υπάρχουν και έτσι οι άνθρωποι πετούν τα σκουπίδια όπου βρουν. «Πρέπει να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε πλαστική ύλη», λέει κάποιος με ενοχές, «είναι σημαντικό για τα παιδιά μας και την επόμενη γενιά».

«Δεν έχουμε ενημέρωση»

Η Ελίζαμπεθ Γκονζάλες έχει ένα μικρό κατάστημα χαρτικών με προθήκη προς τα έξω. Παραδέχεται με τύψεις συνείδησης ότι χρησιμοποιεί ακόμη τις παλιές πλαστικές σακούλες για τους πελάτες της παρά την απαγόρευση.

«Έχω την εντύπωση ότι ο νόμος ισχύει μόνο για τα μεγάλα καταστήματα», λέει. «Εμάς δεν μας έχει ενημερώσει κανείς τί πρέπει να κάνουμε. Προσπαθούμε να αποφύγουμε τις πλαστικές σακούλες, αν και έχουμε πολλές περισσευούμενες. Υπάρχουν πολλά υπέρ και κατά, γιατί τις σακούλες τις χρειαζόμαστε. Μας λένε ότι θα πρέπει να κάνουμε διαχωρισμό στα σκουπίδια, αλλά αυτό πώς γίνεται χωρίς πλαστικές σακούλες»;

Η πόλη του Μεξικού έχει πολλά καταστήματα και πολλά περίπτερα. Κανείς δεν ξέρει αν και ποιοι φορείς ελέγχουν εάν ο νέος νόμος εφαρμόζεται. Η αριστερή τοπική αυτοδιοίκηση ωστόσο έχει σηκώσει ψηλά τη σημαία της προστασίας του περιβάλλοντος. Έχει προβλέψει ειδικές λεωφορειολωρίδες στους δρόμους, ενοικιαζόμενα ποδήλατα και απαγόρευση καπνίσματος στα εστιατόρια. Τώρα έχει έρθει η ώρα για τους κατοίκους της πρωτεύουσας να συνηθίσουν να ζουν χωρίς πλαστικές σακούλες, αφού πρώτα εξαντληθούν οι υπάρχουσες, ώστε οι Μεξικανοί να αντιληφθούν ότι ψώνια γίνονται και με πάνινες σακούλες.

Martin Polansky/Ειρήνη Αναστασοπούλου

Επιμέλεια Σύνταξης Σπύρος Μοσκόβου