«Το τηλεοπτικό Βατερλώ του Τζο Μπάιντεν»

Η ηλικία των δύο υποψήφιων Αμερικανών πολιτικών για την επόμενη προεδρία των ΗΠΑ ήταν ήδη από πολύ νωρίς αντικείμενο συζήτησης και σχολιασμού στα ΜΜΕ. Ποικίλα σχόλια στον γερμανικό Τύπο στον απόηχο του πρώτου τηλεοπτικού ντιμπέιτ, με το ζήτημα της ηλικίας να παραμένει στο επίκεντρο.

«Παραείναι μεγάλος» γράφει το περιοδικό Spiegel για τον Τζο Μπάιντεν, με τον συντάκτη να σχολιάζει πως «το ερώτημα δεν είναι ποιος έχασε αυτή τη μονομαχία. Το ερώτημα είναι στην καλύτερη περίπτωση πότε την έχασε ο Τζο Μπάιντεν (...) Ήταν μία απέλπιδα προσπάθεια στην κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο Μπάιντεν, από την αρχική σύγχυση μέχρι το πικρό τέλος. Για τους υποστηρικτές του Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ και για τους υποστηρικτές της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο ήταν μια βραδιά για γερά νεύρα. Τα συναισθήματα των περισσοτέρων μάλλον κυμαίνονταν μεταξύ πανικού, τρόμου και οίκτου (...) Ο Τζο Μπάιντεν είναι ένας άξιος πολιτικός και ένας καλός πρόεδρος. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του μέχρι στιγμής ήταν να σώσει τον κόσμο από μια δεύτερη θητεία Τραμπ. Θα αποτελούσε τώρα ένδειξη δύναμης αν παραδεχόταν σύντομα την αδυναμία του και αποχωρούσε. Ήταν ξεκάθαρο για όλους: Ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να ηττηθεί, αλλά όχι ξανά από τον Μπάιντεν».

«H καταρρευση της Δημοκρατίας» - έτσι τιτλοφορεί σχετικό δημοσίευμα στις στήλες της η Frankfurter Allgemeine Zeitung, υπογραμμίζοντας τις αντιθέσεις ανάμεσα στους δύο υποψήφιους: «Στον Μπάιντεν θα μπορούσε κανείς να δει έναν πολιτικό που κατανοεί τα σοβαρά ζητήματα της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, αντλώντας από αυτά μία πολιτική συνοχής. Και στον Τραμπ έναν απελπιστικά ανόητο πολιτικό,από τις αμβλώσεις μέχρι τον πυρηνικό πόλεμο. Αλλά αυτό δεν ήταν ένα ντιμπέιτ για ένα κοινό καλής θέλησης. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι έμοιαζε με πεδίο μάχης για τους 'μισούντες εις διπλούν', αυτόν τον προφανώς μεγάλο αριθμό Αμερικανών που φοβούνται ότι πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη».

Στο ίδιο κλίμα σχόλιο στην ιστοσελίδα της Handelsblatt κάνει λόγο για Βατερλώ του Τζο Μπάιντεν στο τηλεοπτικό ντιμπέιτ: «Η εμφάνιση του Μπάιντεν το βράδυ της Παρασκευής ήταν το Βατερλώ του - για να το θέσω ωμά. Και οι Δημοκρατικοί θα πρέπει να αναρωτηθούν ποιο είναι το μικρότερο κακό από τα δύο: να παραμείνουν με τον Μπάιντεν ή να τον αντικαταστήσουν τώρα, λίγο πριν από τις εκλογές».

Spiegel: Όχι στον Μακρόν σημαίνει στροφή στα άκρα

Το περιοδικό Spiegel φιλοξενεί εκτενές αφιέρωμα στη Γαλλία λίγο πριν από τις εκλογές: «Ήδη σε λίγες εβδομάδες η Γαλλία ενδέχεται να είναι μία εντελώς διαφορετική χώρα (…) Δεν διακυβεύεται μόνο το μέλλον της Γαλλίας, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης. Αν η Γαλλία βρεθεί στα χέρια των δεξιών λαϊκιστών του Rassemblement National, θα γίνουν δραστικές αλλαγές και στην Ευρώπη εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία και μιας από τις μεγαλύτερες γεωπολιτικές κρίσεις των τελευταίων δεκαετιών. Η Γαλλία θα μπορούσε να μετατραπεί από ένα πολύ ενεργό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ένα πολύ παθητικό» γράφει συντάκτρια του περιοδικού, επιχειρώντας μία γενική σφυγμομέτρηση του πολιτικού κλίματος.

Σε άλλο δημοσίευμα για την πολυπλοκότητα της ανόδου της ακροδεξιάς και του λαϊκισμού στη χώρα ο συντάκτης παρατηρεί πως μετά τις ευρωεκλογές «η Γαλλία δίνει την εντύπωση μιας χώρας που έχει κάνει στροφή προς τα δεξιά. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζονται επίσης από εξεγέρσεις για κοινωνική δικαιοσύνη και αιτήματα που στο παρελθόν θα χαρακτήριζε κανείς αριστερά (...) Οι διαμαρτυρίες θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως έκκληση για σεβασμό. Ο Μακρόν τις εξάλειψε».

Ωστόσο όπως αναφέρει το Spiegel «η απογοήτευση από μόνη της δεν εξηγεί την άνοδο της Λεπέν. Ο δρόμος άνοιξε γι' αυτήν όταν το παλιό δικομματικό σύστημα κατέρρευσε. Ο Μακρόν έχτισε την κεντρώα ομάδα του το 2017 πάνω στα ερείπια των Σοσιαλιστών και των συντηρητικών Ρεπουμπλικανών. Μάζεψε τα ταλέντα του ετοιμοθάνατου ανταγωνισμού σαν μία πολιτική σκούπα. Η λογική συνέπεια έγινε απολύτως ξεκάθαρη τις τελευταίες εβδομάδες: Αν θέλει κανείς να καταψηφίσει τον Μακρόν, πρέπει να στραφεί στα άκρα».

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του… Euro

H Süddeutsche Zeitung εστιάζει σε μία διαφορετική πτυχή του Euro 2024: «Είναι προφανές ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη μπορεί κανείς να πανηγυρίζει για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου – και ταυτόχρονα να περιφρονεί την ιδέα της ελεύθερης Ευρώπης. Το Euro μπορεί να φαντάζει σαν μία υπέροχη παιδική χαρά για πολλούς Ευρωπαίους, όμως πολλοί έχουν εντελώς γραμμένη την Ευρώπη (…) Το ποδόσφαιρο είναι ένα κομμάτι του κόσμου, αλλά είναι και απαλλαγμένο από τα βαρίδια της καθημερινότητας. Σε αυτό το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπορεί κανείς να δει την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι».