SZ: Προβληματική η γερμανική κουλτούρα πολιτικής ασφαλείας

Χθες Τετάρτη (13 Μαρτίου) ο καγκελάριος  Όλαφ Σολτς επανέλαβε για πολλοστή φορά το κατηγορηματικό «όχι» στην αποστολή πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς τύπου Taurus στην Ουκρανία, τονίζοντας ακόμη πως έχει ευθύνη να αποτρέψει τη συμμετοχή της Γερμανίας στον πόλεμο.

«Ο καγκελάριος θέλησε να ‘αρπάξει τον ταύρο από τα κέρατα', όμως δεν κατάφερε να γίνει ο σταρ του τσίρκου ούτε και σε αυτό το νούμερο», σχολιάζει καυστικά η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Κανείς δεν μπόρεσε να αποσπάσει από τον Σολτς τίποτα περισσότερο, απ' όσα έχει ήδη πει επί του θέματος ο καγκελάριος.

[…] Ο Σολτς υπαινίχθηκε πως οι βουλευτές της CDU/CSU, που έθιξαν ορισμένες αντιφάσεις στην επιχειρηματολογία του, γνωρίζουν περισσότερα για το ζήτημα με τα Taurus απ’ όσα παραδέχονται δημοσίως. Όμως αυτή είναι μία εντύπωση την οποία προκαλεί πρωτίστως ο ίδιος ο καγκελάριος, ο οποίος ισχυρίζεται κιόλας πως έχει προβλέψει πολλές φορές σωστά τις εξελίξεις. Τι γνωρίζει ο καγκελάριος που δεν το γνωρίζουν και όλοι όσοι βρίσκονται στην αντιπολίτευση αλλά και στον συνασπισμό του, ακόμη και στο υπουργικό συμβούλιό του, που υποστηρίζουν την παράδοση Taurus στους Ουκρανούς;», διερωτάται η F.A.Z.

Η Süddeutsche Zeitung από την πλευρά της εστιάζει σε κάτι άλλο: την υπάρχουσα κουλτούρα πολιτικής ασφαλείας στη Γερμανία, «η οποία σε μία περίοδο αντικειμενικής απειλής αποδυναμώνει αντί να ενισχύει την ασφάλεια της χώρας. […] Διότι σε αυτή τη χώρα σχεδόν κάθε επιχείρημα σχετικά με την ασφάλεια μπορεί να κατακερματιστεί πολιτικά και να μετατραπεί σε παράγοντα αστάθειας.

[…] Προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων: οι πολίτες έχουν δικαιολογημένα ενδιαφέρον να μάθουν σε τι ξοδεύονται τα χρήματα του κράτους και ποιες είναι οι επιχειρησιακές δυνατότητες των ενόπλων δυνάμεων». Όμως από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, πέραν της Γερμανίας «δεν υπάρχει καμία άλλη χώρα που να ανακοινώνει τόσο επακριβώς ποια όπλα πρόκειται να παραδώσει, πότε και γιατί».

Μαλαγουζιά: Από την εξαφάνιση στη διεθνή αναγνώριση

Τις τελευταίες δεκαετίες έχει συντελεστεί μία αναγέννηση στα ελληνικά κρασιά, τα οποία χαίρουν σήμερα διεθνούς φήμης. Και αυτό το οφείλουν σε μεγάλο βαθμό στη Μαλαγουζιά, μία ποικιλία που ήταν στα πρόθυρα της πλήρους εξαφάνισης – μέχρι τη δεκαετία του 1980 και την καινοτόμο προσέγγιση του Ευάγγελου Γεροβασιλείου.

«Αν και δεν του φαίνεται εκ πρώτης όψης, ο Γεροβασιλείου είναι πραγματικά κάτι σαν σταρ. Ένας άνδρας που έχει φέρει μεγάλες αλλαγές στον κλάδο του, ένας πρωτοπόρος που έδειξε τον δρόμο σε μία ολόκληρη γενιά, κάποιος με τον οποίο οι άνθρωποι θέλουν να φωτογραφηθούν», γράφει η Frankfurter Allgemeine Zeitung.

«Το ίδιο συνέβη και πριν λίγες ημέρες στο "Rheingau Gourmet & Wein Festival”, όπου […] ο γεννηθείς το 1951 οινοπαραγωγός παρουσίασε με σεμνότητα και χιούμορ μερικά από τα κρασιά του, μεταξύ των οποίων και αυτό που τον έκανε θρύλο στον κλάδο της οινοποιίας στην πατρίδα του: τη φρουτώδη, αρωματική ποικιλία Μαλαγουζιά.

Το γεγονός ότι αυτή η παλιά, αυτόχθονη ποικιλία, που σήμερα είναι και πάλι άκρως δημοφιλής μεταξύ των οινοπαραγωγών και των καταναλωτών στην Ελλάδα, εξακολουθεί να υπάρχει, οφείλεται αποκλειστικά στον Γεροβασιλείου, ο οποίος κατά τη δεκαετία του 1980 την έσωσε από την εξαφάνιση – και με αυτόν τον τρόπο έδωσε νέα ώθηση στον σύγχρονο ελληνικό οινοπαραγωγικό κλάδο. […] Γοητευμένος από την ποικιλομορφία και τη δυναμική των πολλών εγχώριων, ελληνικών ποικιλιών, ο Γεροβασιλείου ξεκίνησε και πάλι να καλλιεργεί και να παράγει κρασί από τη Μαλαγουζιά».

Σήμερα, συνεχίζει η εφημερίδα της Φρανκφούρτης, «η Μαλαγουζιά από το Κτήμα Γεροβασιλείου είναι ένα από τα πλέον γνωστά και δημοφιλή ελληνικά κρασιά. […] Στο ποτήρι έχει μία χρυσοκίτρινη απόχρωση και μία πρασινωπή λάμψη, το άρωμά της είναι ένας φρουτώδης συνδυασμός με τόνους αχλαδιού, μάνγκο και μία ελαφριά εσάνς λουλουδιών, ενώ όταν δοκιμάζει κανείς το κρασί, αντιλαμβάνεται και ένα άρωμα κίτρου, ροδάκινου και βοτάνων».