Ανεξιλέωτη η σφαγή στα Καλάβρυτα

Άρθρο του δημοσιογράφου και ιστορικού Έμπερχαρντ Ρόντχολτς φιλοξενεί η Γερμανική Ραδιοφωνία Deutschlandfunk με αφορμή τη χθεσινή 75η μαύρη επέτειο της ναζιστικής θηριωδίας στα Καλάβρυτα. Υπό τον τίτλο «Ατιμώρητο μέχρι και σήμερα το μακελειό στα Καλάβρυτα» και μετά από ένα σύντομο χρονικό των γεγονότων, ο αρθρογράφος σημειώνει, μεταξύ άλλων: «Όσον αφορά τη διαχείριση του παρελθόντος τα Καλάβρυτα είναι σήμερα διχασμένα. Αυτό φάνηκε και κατά την επίσκεψη του τότε γερμανού Προέδρου Γιοχάνες Ράου το 2000, ο οποίος είχε εκφράσει μεν τη θλίψη και τη ντροπή του, ωστόσο ούτε ζήτησε συγνώμη, ούτε αναφέρθηκε στο θέμα των αποζημιώσεων. Πέρα όμως από μια σειρά πρωτοβουλιών αρωγής στα πλαίσια της κοινωνίας των πολιτών, μέχρι και σήμερα (οι αποζημιώσεις) ουσιαστικά δεν δόθηκαν. Ο γενικότερος στόχος, όπως έχει διατυπωθεί από αξιωματούχο του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, «με την πάροδο του χρόνου να επιτευχθεί η αποδυνάμωση ή παραγραφή αξιώσεων των άλλοτε αντιπάλων μας».

Μέχρι σήμερα όμως ο στόχος αυτός δεν έχει επιτευχθεί, σύμφωνα με τον αρθρογράφο: «Μέχρι και σήμερα η Ένωση Θυμάτων Καταβρυτινού Ολοκαυτώματος δεν έχει αποσύρει τις αγωγές αποζημίωσης. Μπορεί τον Ιούνιο του 2005 ο δήμαρχος Καλαβρύτων Θανάσης Παπαδόπουλος να τιμήθηκε με τον Ομοσπονδιακό Σταυρό Αξίας για τη διάθεση συμφιλίωσης που επέδειξε. Ωστόσο όταν η γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα έγραψε στην ιστοσελίδα της ότι (ο Θ. Παπαδόπουλος) ήταν διατεθειμένος να αποσύρει την αξίωση αποζημιώσεων, ο ίδιος βρέθηκε αντιμέτωπος με τις οργισμένες διαμαρτυρίες μεγάλου αριθμού συμπολιτών του και αναγκάστηκε να προχωρήσει σε κατηγορηματική διάψευση. H σφαγή των Καλαβρύτων παραμένει ανοιχτή πληγή και συμβολίζει μέχρι και σήμερα εκατοντάδες παρόμοιων, διαπραχθέντων στην Ελλάδα, εγκλημάτων, από το Δίστομο μέχρι την Κάνδανο».

Brexit: Θαύματα γίνονται μόνον στα παραμύθια

Ένα από τα κύρια θέματα σχολιασμού στα γερμανικά μέσα ενημέρωσης παραμένει το θέμα του Brexit.

Η εφημερίδα Tagesspiegel σχολιάζει: «Εάν η πλειοψηφία πιστεύει ότι το μέλλον βρίσκεται στην αναβίωση μιας πολιτικά και οικονομικά ενεργής Κοινοπολιτείας των Εθνών, τότε η κυβέρνηση θα έπρεπε να τολμήσει το πείραμα. Υπάρχουν βέβαια μεγάλες αμφιβολίες για την τύχη του εγχειρήματος. Διότι μπορεί το Λονδίνο να παραμένει σημαντικό οικονομικό κέντρο, ωστόσο η Μεγάλη Βρετανία δεν διαθέτει πλέον σημαντική οικονομική δύναμη και βιομηχανία. Σε όλες τις σύγχρονες τεχνολογίες που γνώρισαν επιτυχία στο νησί, οι πρωτοβουλίες ανήκαν σε επενδυτές και επιχειρήσεις από την ΕΕ που εγκαταλείπουν ήδη τη χώρα».

Την απορριφθείσα πρόταση μομφής σε βάρος της Μέι σχολιάζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung, σημειώνοντας ότι η εξέλιξη προσφέρει απλώς μια «μικρή ανάσα» στη βρετανίδα πρωθυπουργό: «[…] Μικρή ανάσα και τίποτε περισσότερο. Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς βέβαια ακόμη και αυτό είναι κάτι. Η καθαίρεσή της μέσα από μια ψήφο δυσπιστίας θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε ένα άτακτο Brexit. H Μέι πήγε στη Σύνοδο Κορυφής προσδοκώντας προφανώς μια φιλική υποδοχή. Αν ελπίζει όμως σε ουσιαστικές αλλαγές της συμφωνίας, καλύτερα να μην έμπαινε καν στον κόπο. Ενδεχομένως να υπάρξουν ορισμένες διευκρινήσεις όσον αφορά το θέμα της Ιρλανδίας. Αλλά αρκεί αυτό; Θα πρέπει να γίνει ένα θαύμα για να γίνει δεκτή η συμφωνία του Brexit από τη βρετανική Βουλή. 117 βουλευτές αρνήθηκαν να εκφράσουν την εμπιστοσύνη τους στη Μέι. Μια προειδοποιητική βολή. Σε περίπτωση που το Εργατικό Κόμμα επέμενε -με το βλέμμα σε πρόωρες εκλογές- στην απορριπτική του στάση, τότε η συμφωνία δεν θα είχε ουσιαστικά καμία πιθανότητα να περάσει. Θα προκαλούνταν μεγάλο χάος. Η Μέι έχει έναν μήνα για να αποτρέψει αυτό το χάος. Σε περίπτωση που τα καταφέρει, θα έχει μια σίγουρη θέση στα βιβλία ιστορίας. Θαύματα όμως γίνονται μόνον στα παραμύθια».

Πέτυχε ή απέτυχε ο Ντράγκι;

Στο τέλος του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ αναφέρεται η αυστριακή Der Standard: «Επειδή κινήθηκε επιθετικά για τη διάσωση του ευρώ, ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ντράγκι κατηγορήθηκε κυρίως στη Γερμανία αλλά και στην Αυστρία από οικονομολόγους και δημοσιογράφους ως εμπρηστής. […] H πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ που εκπνέει το Δεκέμβριο, συνέβαλε στη σταθεροποίηση του ευρώ. Στη νότια Ευρώπη μειώθηκε κατά πολύ το κόστος δανεισμού και με αυτό τον τρόπο η ΕΚΤ έδωσε σημαντική ώθηση στην ανάπτυξη. Ο πληθωρισμός δεν είναι ανεξέλεγκτος, αλλά αντιθέτως, στη ζώνη του ευρώ βρίσκεται ακριβώς εντός των ορίων του στόχου του 2%. Το να εγγυάται τους τόκους των καταθετών, δεν ήταν ποτέ αρμοδιότητα της κεντρικής τράπεζας. Μέχρι και σήμερα όμως πολλοί επικριτές του Ντράγκι συνεχίζουν να μην το καταλαβαίνουν αυτό».

Το ότι ο τερματισμός του QE έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία εντείνονται οι φόβοι νέας κρίσης ενέχει κινδύνους, εκτιμά η Stuttgarter Zeitung: «Μια νέα αναβολή όμως […] θα ήταν ακόμη πιο επίφοβη. Εάν έδειχνε ότι η επιβράδυνση της ανάπτυξης τη φοβίζει, η ΕΚΤ θα έθετε σε κίνδυνο την αξιοπιστία της. Πέραν αυτού, η αναβολή ενός βήματος που έπρεπε να έχει γίνει προ πολλού, θα έφερνε τον Ντράγκι αντιμέτωπο και με την κατηγορία ότι θέλει να εξαγοράσει χρόνο για την υπερχρεωμένη πατρίδα του».

Κώστας Συμεωνίδης