Δημοκρατικό restart με την Κάμαλα Χάρις;

Η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Κάμαλα Χάρις αναδεικνύεται για την ώρα στο ξεκάθαρο φαβορί για την αντικατάσταση του προέδρου Τζο Μπάιντεν στην κορυφή του ψηφοδελτίου των Δημοκρατικών. Ο γερμανικός Τύπος αφιερώνει πολλές σελίδες στην απόσυρση της υποψηφιότητας Μπάιντεν, αλλά και στη Χάρις. Ας δούμε μερικά από τα δημοσιεύματα:

Η Tageszeitung (taz) παρατηρεί πως «η Κάμαλα Χάρις θα μπορούσε να γίνει η πρώτη γυναίκα που θα αναλάβει την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Προς το παρόν, φαίνεται ότι θα θέσει υποψηφιότητα με αντίπαλο τον Ντόναλντ Τραμπ: Χρειάστηκε μόλις μισή ώρα για να ανακοινώσει ο Τζο Μπάιντεν ότι θα υποστηρίξει από εδώ και στο εξής τη συνυποψήφιά του, μετά την απόσυρση της υποψηφιότητάς του για το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών. Εάν όντως ξεπεράσει τον Τραμπ, ο οποίος προηγείται στις δημοσκοπήσεις, δεν θα είναι μόνο η πρώτη γυναίκα που θα ηγηθεί της αρχαιότερης δημοκρατίας του κόσμου. Θα είναι επίσης η πρώτη μαύρη Ασιάτισσα σε αυτή τη θέση. Και αυτό είναι -παρά τις επικρίσεις που έχει αντιμετωπίσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια- μια προοδευτική κίνηση. Η Χάρις αντιπροσωπεύει μια πολυδιάστατη Αμερική - αν όντως προταθεί ως υποψήφια πρόεδρος στο συνέδριο των Δημοκρατικών σε τέσσερις εβδομάδες, θα μπορούσε να πάρει με το μέρος της τους μετανάστες ψηφοφόρους και ιδίως τις γυναίκες».

Η ηλικία παίζει (ακόμη) ρόλο

Μία «ευκαιρία» βλέπει και η Frankfurter Allgemeine Zeitung για τους Δημοκρατικούς σε μία ενδεχόμενη υποψηφιότητα της Χάρις, καθώς «έτσι μπορεί να παρουσιαστεί μία αλλαγή γενιάς, κι αυτό ακόμη και αν η ηγεσία του κόμματος δεν είναι τόσο προοδευτική όσο θα ήθελαν πολλοί από τους νεότερους υποστηρικτές του κόμματος. Το δράμα γύρω από τον υπέργηρο πρόεδρο με τα φώτα της δημοσιότητας στραμμένα επάνω του έχει πλέον λήξει(...) Τώρα δίνεται η ευκαιρία να σκηνοθετηθεί η υποψηφιότητά της (σ.σ. Κάμαλα Χάρις) ως μια νέα αρχή - τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την αλλαγή γενεών στην αμερικανική πολιτική». Επιπλέον η εφημερίδα επισημαίνει πως «για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, κανένα από τα ονόματα Μπους, Κλίντον και Μπάιντεν δεν θα βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο για την προεδρία ή την αντιπροεδρία των ΗΠΑ. (...) Με τη Χάρις ως υποψήφια, οι Δημοκρατικοί δεν θα μπορέσουν ωστόσο να αποφύγουν την εξαντλητική συζήτηση για το αν η χώρα είναι έτοιμη για μια γυναίκα πρόεδρο που δεν είναι λευκή».

Ο προβληματισμός σχετικά με την ηλικία του προέδρου διατρέχει αρκετά δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου. Η Handelsblatt σχολιάζει την απόσυρση της υποψηφιότητας του Τζο Μπάιντεν, τιτλοφορώντας το δημοσίευμα «Ο αγώνας που δεν κατάφερε να κερδίσει ο Τζο Μπάιντεν ήταν εκείνος με το χρόνο». Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, «πρόκειται για ένα σχεδόν αναπόφευκτο τέλος μιας τραγωδίας που ελάχιστα έχει να κάνει με αξιοπρέπεια, αλλά περισσότερο με τους αμερικανικούς προεκλογικούς μηχανισμούς. Τελικά, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν δεν είχε άλλη επιλογή από το να παραιτηθεί από την υποψηφιότητά του για τις εκλογές του Νοεμβρίου. Η πίεση ήταν τεράστια. (...) Κανείς δεν γνωρίζει όμως αν οι πιθανότητες για την αντιπρόεδρο Κάμαλα Χάρις ή για κάποιον από τους άλλους πιθανούς υποψηφίους των Δημοκρατικών είναι πραγματικά πολύ καλύτερες από εκείνες του Μπάιντεν».

Τι μπορεί να αποθαρρύνει τον Πούτιν;

Η Süddeutsche Zeitung σχολιάζει την επικείμενη εγκατάσταση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στη Γερμανία, επαναφέροντας ιστορικές μνήμες και μαθήματα από το ψυχροπολεμικό παρελθόν. «Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αλλά είναι σκληρή», γράφει ο συντάκτης. «Λαγοκοιμάται στη συλλογική μνήμη για δεκαετίες, για να ζωντανέψει και πάλι όταν έρθει κάποια ιστορική στιγμή. Και η γερμανική σοσιαλδημοκρατία βιώνει σήμερα ακριβώς μία τέτοια στιγμή. Ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD, Ρολφ Μούτσενιχ, προειδοποιεί για κλιμάκωση λόγω της εγκατάστασης αμερικανικών πυραύλων στη Γερμανία, μία πρωτοβουλία του καγκελαρίου Όλαφ Σολτς. Αυτό επαναφέρει αναπόφευκτα μνήμες από την εποχή της „διπλής απόφασης" του ΝΑΤΟ. (...) Σε αντίθεση όμως με τη Σοβιετική Ένωση, η οποία ήθελε να διασφαλίσει το status quo, η Ρωσία του Πούτιν ενεργεί επιθετικά και ρεβανσιστικά. Όσο ο αυταρχικός δυνάστης της Μόσχας Πούτιν πιστεύει ότι κερδίζει έδαφος στην Ουκρανία και βλέπει τον εαυτό του να αγωνίζεται κατά της Δύσης, δεν πρόκειται να επιβραδύνει την πολεμική του μηχανή. Ενδεχομένως και να ελπίζει ότι η εγκατάσταση αμερικανικών όπλων στη Γερμανία μπορεί να αποτραπεί ούτως ή άλλως. Είτε επειδή ο Ντόναλντ Τραμπ θα ανατρέψει το σχέδιο μετά από μία εκλογική νίκη είτε επειδή θα αυξηθεί η αντίσταση στη Γερμανία. Παρεμπιπτόντως, και η Σοβιετική Ένωση είχε κάποτε βασιστεί σε αυτό - χωρίς επιτυχία».