«Δημοψήφισμα» για τον Ερντογάν οι τοπικές εκλογές
17 Φεβρουαρίου 2024
43 ημέρες απομένουν μόνο ως τις κρίσιμες αυτοδιοικητικές εκλογές στην Τουρκία. Αν και εκλογές τοπικού χαρακτήρα, το διακύβευμα είναι υψηλό τόσο για το κόμμα του προέδρου Ερντογάν, όσο και για τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αναφέρει ανάλυση του Κέντρου Εφαρμοσμένων Μελετών Τουρκίας (CATS Center for Applied Turkey Studies).
Για τον τούρκο πρόεδρο μια νίκη στις μεγάλες μητροπολιτικές πόλεις που διοικούνται από την αντιπολίτευση -κυρίως στην Κωνσταντινούπολη- είναι ζωτικής σημασίας για την εδραίωση της αυταρχικής διακυβέρνησης του. Για τα κόμματα της αντιπολίτευσης οι εκλογές αυτές θα αποτελέσουν τεστ για την προοπτική τους ως βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις απέναντι στην κυριαρχία του ΑΚΡ, αναφέρει η ανάλυση.
Όλοι γνωρίζουν ότι η απώλεια της Κων/πολης, της Άγκυρας και άλλων σημαντικών πόλεων στις τοπικές εκλογές του 2019 στοίχισε πολύ στο γόητροτου προέδρου αλλά και του κόμματός του. Όμως για να ενισχύσει την νομιμότητα του μετά και από την νίκη του στις εκλογές του περασμένου Μαΐου, ο Ερντογάν είναι αποφασισμένος πλέον να νικήσει πάση θυσία.
Η οικονομική διάσταση των αυτοδιοικητικών εκλογών
Πέρα από την πολιτική σημασία μια τέτοιας νίκης, υπάρχει και η οικονομική διάσταση. Η Κωνσταντινούπολη μόνο συμβάλλει κατά το ένα τρίτο στην τουρκική οικονομία και μια νίκη του ΑΚΡ θα αύξανε σημαντικά τους οικονομικούς πόρους του κόμματος.
Αναλυτές θεωρούν ότι ο Ερντογάν, σε σύγκριση με πέντε χρόνια πριν, βρίσκεται σήμερα σε καλύτερη θέση, έχει σταθεροποιήσει την εξουσία του μέσα από το προεδρικό σύστημα και έχει εντολή να κυβερνήσει ως το 2028. Στηρίζεται δε στην Βουλή από μια κυβερνητική συμμαχία από εθνικιστικά και ισλαμιστικά κόμματα, τα οποία επικροτούν περισσότερο Ισλάμ στην τουρκική κοινωνία.
Δεν είναι όμως μόνο η επιδέξια πολιτική του Τούρκου προέδρου που τον δείχνει να προηγείται. Είναι και ο κατακερματισμός και οι έριδες ανάμεσα στα κόμματα της αντιπολίτευσης που ηττήθηκαν τον περασμένο Μάιο καθώς και η αδυναμία τους να σχηματίσουν κοινό μέτωπο.
Έτσι οι αναλυτές βλέπουν την 31η Μαρτίου ως ένα «δημοψήφισμα» για το είδος εξουσίας του Τούρκου πρόεδρου παρά σαν ευκαιρία για να ακουστεί η φωνή των τοπικών κοινωνιών.