Η διχόνοια για τη Λιβύη

«Όταν το Σαββατοκύριακο έρθουν στο Βερολίνο οι ηγέτες της Ρωσίας, της Τουρκίας, της Γαλλίας και άλλων δυνάμεων στο πλαίσιο της Διάσκεψης για τη Λιβύη δεν αποκλείεται να υπάρξουν περισσότερες απόψεις από συμμετέχοντες, γράφει η εφημερίδα Die Zeit σε άρθρο με τίτλο «Η διχόνοια για τη Λιβύη». Καμία άλλη χώρα δεν έχει προκαλέσει διεθνώς τόσες διαφωνίες και προστριβές όσο η Λιβύη. Μόνο που καμία πλευρά δεν μιλά ανοιχτά για τα πραγματικά της συμφέροντα. Η περιπλοκότητα της κατάστασης στη Λιβύη επιτρέπει στον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ, ο οποίος ελέγχει το ανατολικό τμήμα και τα πετρέλαια της χώρας να διαλέξει τους συμμάχους του κατά το δοκούν.

Όταν αρχίσει να ρέει η βοήθεια από το Παρίσι χτυπά την πόρτα του Κρεμλίνου, όταν ο Πούτιν τον πιέζει για εκεχειρία εκείνος ζητά από το Άμπου Ντάμπι διαβεβαιώσεις στήριξης. Λόγω της ισχυρής του θέσης ο Χαφτάρ δεν εξαρτάται μόνο από έναν υποστηρικτή. Ούτε η Ρωσία, ούτε η Γαλλία, ούτε κάποιο αραβικό κράτος είναι σε θέση να του επιβάλει κάτι. Και εδώ ακριβώς είναι το σημείο αφετηρίας της Άγκελας Μέρκελ στη Διάσκεψη. Μέχρι στιγμής δεν γνωρίζουμε αν θα συμμετάσχουν Σαράτζ ή Χαφτάρ. Ούτως ή άλλως δεν έχει καθοριστική σημασία. Στόχος της καγκελαρίου είναι να συμμετάσχουν στη συζήτηση οι υποστηρικτές τους και εκείνοι που κινούν τα νήματα εκ του μακρόθεν και στο τέλος να πετύχει μια συμφωνία για μια κοινή ανακοίνωση, πάνω στην οποία να στηριχθεί μια διαδικασία ειρήνευσης».

SZ: «Η Γερμανία παραπαίει»

«Την Τετάρτη ανακοινώθηκε ότι η ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας το 2019 είναι η χαμηλότερη από το ξέσπασμα της δημοσιονομικής κρίσης. Και το 2020 η εικόνα θα είναι παρόμοια», παρατηρεί η Süddeutsche Zeitung σε σχόλιο στις οικονομικές της σελίδες με τίτλο «Η Γερμανία παραπαίει». Η γερμανική εφημερίδα σημειώνει: «Υπό αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση θα πρέπει να θωρακίσει τη γερμανική οικονομία αποτελεσματικότερα από εξωγενείς παράγοντες: Ενισχύοντας, για παράδειγμα, την κατανάλωση, που στηρίζει ακόμα την ανάπτυξη και αυξάνοντας τα εισοδήματα των πολιτών με τη βοήθεια φοροαπαλλαγών.

Από την πλευρά της η αυτοκινητοβιομηχανία θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι οι επιτυχίες του χθες δεν είναι αυτόματα και επιτυχίες του αύριο. Οι Γερμανοί είναι συχνά περήφανοι για το γεγονός ότι το δημόσιο δεν παρεμβαίνει στην πολιτική των επιχειρήσεων και απορρίπτουν τη βιομηχανική πολιτική. Η θέση αυτή μοιάζει πλέον παρωχημένη αν παρατηρήσει κανείς τις κοσμογονικές αλλαγές με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η αυτοκινητοβιομηχανία ή την αποφασιστικότητα με την οποία η Κίνα διοχετεύει εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε μελλοντικές τεχνολογίες».

Στέφανος Γεωργακόπουλος