Η "Λαμπεντούζα" της Γερμανίας

Οι μετανάστες ζουν στο προσφυγικό άσυλο του μικρού χωριού της Βαυαρίας. Φέτος είναι 80, δέκα λιγότεροι σε σχέση με πέρυσι, αλλά παραμένουν περισσότεροι από τους 70 κατοίκους της κοινότητας. Ο ιερέας της κοινότητας είχε πει ότι η παρουσία των μεταναστών δημιουργεί συνθήκες ανάλογες με αυτές που επικρατούν στην Λαμπεντούζα, το μικρός νησάκι της Ιταλίας, όπου καταφθάνουν κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων που ζητούν άσυλο.

Οι κάτοικοι του Σόλνσταϊν δήλωναν ενοχλημένοι από την παρουσία των μεταναστών. Φέτος ωστόσο κανείς δεν είναι διατεθειμένος να κάνει δηλώσεις για το θέμα. Εκπρόσωπος της κοινότητας αρκέστηκε να πει λακωνικά ότι δεν υπάρχουν προβλήματα με τους ξένους.

Πληθώρα προβλημάτων

Παρά τις διαβεβαιώσεις για απουσία προβλημάτων, οι αιτούντες άσυλο παραμένουν ακόμη εκεί περιμένοντας να εγκριθεί η αίτησή τους και βιώνοντας οι περισσότεροι καθημερινές δυσκολίες. «Εύχομαι να πάρω το διαβατήριο», λέει ο Αφραζιάμπ Γκράμι. Ο 30χρονος κουρδικής καταγωγής Ιρανός εργαζόταν ως δημοσιογράφος στο Ιράν και είχε προβλήματα με το καθεστώς της Τεχεράνης, περνώντας τα τελευταία τρία χρόνια στη φυλακή λόγω ενός επικριτικού βιβλίου που συνέγραψε.

Ο Γκράμι, αλλά και άλλοι μετανάστες του Σόλνσταϊν, παρακολουθούν ένα μάθημα γερμανικών. Για ένα δίωρο μάθημα μία φορά την εβδομάδα πρέπει να παίρνουν το λεωφορείο για το διπλανό χωριό, διαδρομή που τους κοστίζει 9,80 ευρώ. Η τιμή του εισιτηρίου δεν είναι όμως το μόνο τους πρόβλημα. «Υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γκράμι. «Δεν έχουμε καμία επαφή, μας λείπει η οικειότητα με τους Γερμανούς ώστε να μπορούμε να εξασκούμε τη γλώσσα». Το χωριό, όπου μένουν έχει μόνο μία εκκλησία και έτσι πολλοί αισθάνονται την ανάγκη να φύγουν. Δουλειές υπάρχουν ελάχιστες και είναι κακοπληρωμένες.

Η Γκάμπι Σταρκ, διευθύντρια του ασύλου προσφύγων, περιγράφει ότι απαιτείται πολύς κόπος και διαρκείς παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση λ.χ. αδικιών, σπατάλης ρεύματος και έλλειψης καθαριότητας. Και σε αυτά, όπως λέει, έρχονται να προστεθούν συχνά και ψυχικά προβλήματα που δημιουργεί η αναμονή για την παραμονή ή την απέλασή τους, η οποία διαρκεί συχνά μήνες ή και χρόνια.

Αύξηση των μεταναστών

Ο Γκράμι βλέπει ωστόσο και θετικά στη διαμονή του στο άσυλο θεωρώντας ότι δεν είναι τόσο βρώμικο. Αισιοδοξεί ότι θα καταφέρει να παραμείνει στη Γερμανία, καθώς έχει ήδη κάποιους Γερμανούς φίλους. Προς το παρόν ζει με μία παροχή 40 ευρώ το μήνα, κάθε εξάμηνο διανέμονται κουπόνια για αγορά ρούχων και υποδημάτων, ενώ δε λείπουν και κάποιες μικρές δωρεές.

«Ο αριθμός των αιτούντων άσυλο έχει αυξηθεί σημαντικά και όλα τα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων της περιοχής είναι κατειλημμένα», λέει Μίχαελ Μπραγκούλα, εκπρόσωπος της τοπικής κυβέρνησης της Κάτω Βαυαρίας, εξηγώντας ότι η κατάσταση στο Σόλνσταϊν είναι μία λύση ανάγκης. «Ήμασταν ευτυχείς που βρέθηκε ένας ενοικιαστής για τόσους πολλούς ανθρώπους. Η κυβέρνηση νοικιάζει ό, τι βρει», προσθέτει ο Μπραγκούλα.

Το 2011 45.741 άνθρωποι, κυρίως από μουσουλμανικές χώρες όπως το Ιράν και το Αφγανιστάν, έκαναν αίτηση παροχής ασύλου στη Γερμανία. Δηλαδή 11% περισσότεροι συγκριτικά με πέρυσι. Την ώρα που αριθμός των μεταναστών συνεχίζει να ανεβαίνει, οι αρχές των κρατιδίων, των δήμων και των κοινοτήτων θα αναζητήσουν καταλύματα για τη στέγασή τους. Ο νόμος για το άσυλο ωστόσο προβλέπει ρητά: «Η κατανομή των αιτούντων άσυλο πρέπει να ενισχύει τη διάθεση των μεταναστών για παλιννόστηση». Πρόταση που αφήνει μεγάλα περιθώρια για υποθέσεις και παρερμηνείες.

Karin Jäger / Άρης Καλτιριμτζής

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης