Ημέρα της Ευρώπης σε καιρούς κρίσης

Όπως κάθε χρόνο, την ημέρα αυτή, την 9η Μαΐου, πραγματοποιούνται διάφορες εκδηλώσεις σε όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε που σκοπεύουν στην καλύτερη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών για τις δράσεις και τις πολιτικές της Ε.Ε. Τα κτίρια όπου στεγάζονται τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο μάλιστα, ανοίγουν τις πόρτες τους στο κοινό.

Για άλλη μια χρονιά όμως οι εορτασμοί επισκιάζονται από την οικονομική κρίση που μαστίζει τη γηραιά ήπειρο. Και όπως δείχνει πρόσφατη δημοσκόπηση, ολοένα και περισσότεροι Ευρωπαίοι χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην Ε.Ε και τα θεσμικά της όργανα. Οι ευρωπαίοι πολίτες ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους, για τις θέσεις εργασίας τους, για τις συντάξεις τους. Η ανησυχία και απογοήτευση μετατρέπεται συχνά σε οργή, όταν οι πολίτες έχουν την αίσθηση ότι η φωνή τους δεν ακούγεται πλέον στις Βρυξέλλες και ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην και σε βάρος τους.

Αλληλεγγύη και ο νόμος του ισχυρού

«Το καλό στις διαμαρτυρίες σε χώρες όπως την Ελλάδα και την Ισπανία είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί τραβούν την προσοχή των πολιτικών. Ωστόσο ο τρόπος που το κάνουν προκαλεί ανησυχία. Η βία δεν μπορεί να επιλύσει τα προβλήματά τους. Η λύση θα πρέπει να βρεθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι στις χώρες που πλήττονται». Αυτά λέει η Άννα από την Σλοβενία. Μαζί με τη φίλη της Ιρέν, παρακολουθούν εδώ και χρόνια τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη. «Η ευρωπαϊκή πολιτική», λέει η Ιρέν, «είναι αντιμέτωπη με μια δύσκολη περίοδο, αλλά δεν είναι η πρώτη ούτε θα είναι η τελευταία φορά. Ελπίζω να ξεπεράσουμε την κρίση και να προκύψει μια πιο ισχυρή και διεθνώς πιο σημαντική Ε.Ε».

Ο Φρανσουά είναι Βέλγος και δραστηριοποιείται πολιτικά σε μια οργάνωση νέων. Για τον ίδιο το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η διεύρυνση της Ε.Ε: «Η Ε.Ε μεγαλώνει πολύ γρήγορα. Οι νοοτροπίες των ανθρώπων όμως δεν αλλάζουν τόσο γρήγορα. Σύντομα θα έχουμε 28 χώρες μέλη. Ίσως θα έπρεπε να σταματήσουμε την περαιτέρω διεύρυνση και να επιφέρουμε καταρχήν σταθερότητα στην Ευρώπη. Σήμερα ο καθένας θέλει να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του και κανείς δεν αντιλαμβάνεται την Ευρώπη ως σύνολο».

Υπέρ μεγαλύτερης διαφάνειας

Παρόμοια βλέπει τα πράγματα και ο Μπέντζαμιν, από τους Νέους Ευρωπαίους Φεντεραλιστές: «Η κοινή Ευρώπη ξεκινά με κοινές εκλογές, όχι μόνον του ΕΚ αλλά και της Κομισιόν. Οι ευρωπαίοι πολίτες δεν ξέρουν ποιος αποφασίζει στις Βρυξέλλες. Λένε όμως πάντα ότι για όλα φταίνε οι Βρυξέλλες. Εντούτοις τα κράτη που έρχονται εδώ, είναι εκείνα που αποφασίζουν. Εάν δεν πάει καλά, φταίνε οι Βρυξέλλες, αν πάει καλά, είναι επιτυχία της δικής μου χώρας. Αυτό πρέπει να αλλάξει».

Η σημερινή ημέρα πάντως στέλνει αναμφίβολα πολλά ενθαρρυντικά μηνύματα. Οι νέοι Ευρωπαίοι, παρά τους φόβους και τις ανησυχίες τους για το τι μέλλει γενέσθαι στη γηραιά ήπειρο, ενδιαφέρονται για τις πολιτικές εξελίξεις, θέλουν να συμμετέχουν, να δραστηριοποιηθούν πολιτικά και να αγωνιστούν για τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους.


Sabrina Pabst / Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου