Καλύτερη μεταναστευτική πολιτική αλλά...

Υπερπλήρη φουσκωτά αμφιβόλου σταθερότητας μεταφέρουν καθημερινά κατατρεγμένους πολίτες άλλων χωρών σε χώρες που τις θεωρούν ως «Γη της Επαγγελίας». Πολλοί από αυτούς χάνονται στη θάλασσα, άλλοι βγαίνουν σε κάποια στεριά. Όλοι θέλουν να στήσουν μια νέα ζωή μακριά από εμφυλίους, φτώχεια και καταπίεση.

Υπεράνω των δυνάμεών τους

Οι εικόνες είναι γνωστές. Εκτυλίσσονται στη Μάλτα, σε ελληνικά νησιά αλλά και στις ιταλικές ακτές. Μόνο τους πρώτους έξι μήνες του 2013, 8.500 πρόσφυγες έφτασαν στα παράλια της Ιταλίας και της Μάλτας με 415.000 κατοίκους. Ένα τεράστιο βάρος για τις αρχές του νησιού.  «Οι χώρες με εξωτερικά σύνορα της ΕΕ έχουν ξεπεράσει τις αντοχές τους. Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί τις σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» υποστηρίζει ο Καρλ Κοπ, εκπρόσωπος της οργάνωσης Pro Asyl.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε τη Μάλτα σε καταβολή αποζημίωσης σε Σομαλή, η οποία περιμένοντας φυλακισμένη την απέλασή της, εκτέθηκε στο υπερβολικό κρύο και την υπερβολική ζέστη χωρίς να της επιτρέπεται να βγαίνει έξω. Το δικαστήριο στην καταδικαστική απόφαση έκανε λόγο για απάνθρωπη και εξευτελιστική συμπεριφορά. Τις ίδιες δυσκολίες αντιμετωπίζει και η Ελλάδα. Οι πρόσφυγες δεν έρχονται μόνο δια θαλάσσης, αλλά και από τα χερσαία κοινά σύνορα με την Τουρκία. Είναι και ο λόγος που η ελληνική προεδρία για το πρώτο εξάμηνο του 2014 θα έχει το μεταναστευτικό ως μια από τις προτεραιότητές της.

Μπαλάκι του πινγκ-πονγκ

Τι μπορεί να κάνει όμως η ΕΕ για τις χώρες εκείνες που φέρουν το μεγαλύτερο βάρος; Μέχρι σήμερα το πρόβλημα μεταφερόταν από πλάτες σε πλάτες. Για παράδειγμα, η Ισπανία δυσκόλεψε την πρόσβαση στις Κανάριες Νήσους. Στην Ελλάδα, το έργο φύλαξης των ευρωπαϊκών συνόρων έχει αναλάβει η Frontex. Με λίγα λόγια οι λαθρομετανάστες έχουν γίνει μπαλάκι του πινγκ-πονγκ. Σύμφωνα με τον κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ μετανάστες που κάνουν αίτηση για άσυλο πχ. στην Ιταλία προκειμένου να ταξιδέψουν στην Ευρώπη, πρέπει να επιστρέψουν στην χώρα που έκαναν αίτηση για πρώτη φορά. Ακόμη κι αν καταφέρουν να φτάσουν στην βόρεια Ευρώπη, τους προωθούν πίσω στην πρώτη χώρα παράνομης εισόδου τους. Από αρχές Ιουνίου ισχύει η νέα κοινή μεταναστευτική πολιτική. Προβλέπει κοινή διαδικασία παροχής ασύλου και κοινά αναγνωρισμένο νομικό καθεστώς των ασυλούχων. Στόχος η διασφάλιση κοινών συνθηκών και κοινού επίπεδου προστασίας τους. Οι αποφάσεις θα πρέπει τώρα και να τηρηθούν, κάτι για το οποίο καμιά χώρα δεν είναι καλά προετοιμασμένη και κυρίως μικρότερες, όπως η Μάλτα και η Κύπρος. Ο Καρλ Κοπ από την οργάνωση Pro Asyl κάνει συγκεκριμένες προτάσεις.

«Αντί τον εγκλεισμό των ανθρώπων αυτών σε φυλακές κατασκευασμένες με ευρωπαϊκά χρήματα, θα έπρεπε να χρηματοδοτηθούν πιο ανθρώπινοι χώροι για διαμονή στην Ελλάδα και να καταργηθούν οι φυλακίσεις» υποστηρίζει. «Και μετά γυναίκες, παιδιά και ανήμποροι να προωθηθούν με ανθρωπιστικά κριτήρια σε ολόκληρη την Ευρώπη.  Να τους δοθεί η ευκαιρία να φύγουν από την Ελλάδα με νόμιμο τρόπο, αυτό θα ήταν πράξη αλληλεγγύης».

Sabrina Papst / Ειρήνη Αναστασοπούλου
Υπεύθ. Σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη