Κολυμπώντας προς μια καλύτερη ζωή στην ΕΕ

Η αιφνιδιαστική είσοδος χιλιάδων Μαροκινών μεταναστών τις προάλλες, που κολυμπούσαν προς τους δύο ισπανικούς θυλάκους Θέουτα και Μελίγια, προκάλεσε κρίση στις σχέσεις Ισπανίας και Μαρόκου. Στο μεταξύ οι περισσότεροι ενήλικοι απελάθηκαν χωρίς πολλές διαδικασίες. Πρόκειται για μια παράνομη τακτική, που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Αλλά από τότε που υπεγράφη διμερής συμφωνία ανάμεσα στις δύο χώρες, αποτελεί καθημερινή πρακτική. Σε ό,τι αφορά όμως τους ασυνόδευτους ανηλίκους, αυτό απαγορεύεται. Οι ισπανικές αρχές των δύο θυλάκων είναι υποχρεωμένες καταρχήν να τους εξασφαλίσουν στέγη και τροφή.

«Κανείς δεν μας  φρόντισε»

Ο 16χρονος Μαρουάν ανήκει ανάμεσα σε αυτούς που κολύμπησαν κατά μήκος των βορειοαφρικανικών ακτών και κατάφεραν να μπουν στη Θέουτα. Από καιρό ήθελε να ξεφύγει από τη φτώχεια και την απελπισία και να περάσει απέναντι στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Αυτό ήταν μόνο το πρώτο βήμα προς τα εκεί. Αλλά η πραγματικότητα δεν είναι όπως την φαντάστηκε. Επί μέρες κοιμάται στο δρόμο και ζητιανεύει στο λιμάνι για ένα κομμάτι ψωμί. «Μέχρι τώρα κανένας δεν μας φρόντισε, πήραμε τα περισσότερα τρόφιμα από άλλους Μαροκινούς που ζουν στην πόλη» λέει. Οι ισπανικές αρχές τακτοποίησαν προσωρινά τους περίπου 800 ανήλικους σε άδεια καταστήματα και αποθήκες, ακριβώς στα σύνορα με το Μαρόκο.

Ακόμη και οι διασώστες του Ερυθρού Σταυρού επιβεβαιώνουν ότι τα διαθέσιμα δεν είναι πολλά. «Κάνουμε ό,τι μπορούμε» λέει η Ίζα Μπρασέρο. «Τους δίνουμε νερό, φαγητό, ρούχα. Παράλληλα ανά πάσα στιγμή μπορεί να έρθουν κι άλλοι από τις ακτές». Πολλοί ανήλικοι κοιμούνται κάτω από γέφυρες ή στα πάρκα της πόλης. Την ημέρα μαζεύονται στις πλατείες, έξω από σούπερ-μάρκετ ή γύρω από το λιμάνι. 

Μεταξύ φόβου και λύπησης

Στη θέα αυτών των παιδιών οι κάτοικοι της Θέουτα διακατέχονται από ανάμεικτα συναισθήματα. «Τελευταία έρχονται τόσοι πολλοί, δεν είναι φυσιολογικό» λέει μια μητέρα. «Βρισκόμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, πολλοί έχουν πραγματικό φόβο». «Εγώ προσωπικά αισθάνομαι ασφαλής στο δρόμο» λέει ένας καθηγητής. «Αλλά πολλοί από τους μαθητές μου δεν έρχονται στο μάθημα, γιατί ανησυχούν». Ο Γιούνι, οδηγός ταξί, δεν μπορεί να αντιληφθεί γιατί ο κόσμος φοβάται. «Πριν από την πανδημία δεν είχαμε ιδιαίτερα προβλήματα με τους μετανάστες. Οι περισσότεροι ήταν νόμιμοι, με διαβατήριο. Το πρωί έμπαιναν και το βράδυ επέστρεφαν. Αλλά και η πόλη μας οικονομικά ωφελήθηκε πολύ».        

Ο Χουάν Χεσούς Βίβας, πρόεδρος και δήμαρχος της περιφερειακής κυβέρνησης παρατηρεί από το γραφείο του τους νεαρούς Μαροκινούς. Δεν κρύβει ότι η κατάσταση ξεπερνά τις δυνατότητες της Θέουτα και κάνει έκκληση στην ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Ο 16χρονος Μαρουάν όμως δεν εγκαταλείπει το όνειρό του να περάσει στην απέναντι πλευρά και από την Ισπανία να πάει στη Γαλλία, αν και μιλά ελάχιστα γαλλικά. Ούτως ή άλλως, δεν έχει τίποτα να χάσει.

Γιαν Φίλιπ Σολτς

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου