Μνήμη Ολοκαυτώματος στο ...TikTok

Σε ηλικία 87 ετών, ο Γκίντον Λεβ μίλησε για τη ζωή του μέσω TikTok. Ο Λεβ επέζησε του Ολοκαυτώματος. Στο σαλόνι του σπιτιού τους, η σύντροφός του Τζούλι τον βοηθά στην παραγωγή των βίντεο κλιπ που ανεβαίνουν στην πλατφόρμα. Λέει ότι το μήνυμά του φαίνεται να έχει απήχηση σε πολλούς από τους νεαρούς ακόλουθούς του.

«Σκέφτομαι πως παρά την τόση φρίκη, τόση ταλαιπωρία, τόσο πόνο, τόση σκληρότητα, υπάρχουν επίσης και καλά πράγματα στη ζωή και καλοί άνθρωποι (….) Εσείς οι νέοι μπορείτε να κάνετε τον κόσμο καλύτερο», λέει.

Ο Γκίντον Λεβ γεννήθηκε σε μια εβραϊκή οικογένεια το 1935 στο Καρλσμπάντ, μία λουτρόπολη που σήμερα ονομάζεται Κάρλοβι Βάρι και βρίσκεται στην Τσεχία. «Αυτή είναι η τελευταία δική μου φωτογραφία και των γονιών μου, πριν μας στείλουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Τερέζιενστατ»,λέει.

Οι σκληρές μνήμες

Οι διώξεις των Εβραίων είχαν ξεκινήσει πολύ πιο νωρίς. «Ήθελαν να απομονώσουν τον εβραϊκό λαό από τον υπόλοιπο πληθυσμό, να μην αισθάνονται πια σαν άνθρωποι», τονίζει ο 87χρονος. «Έπρεπε να στηθούμε στην ουρά για το μεσημεριανό γεύμα, μια άνοστη σούπα με άσχημη γεύση, μερικές φορές με ένα μικρό κομμάτι κρέας. Και το βράδυ επίσης σούπα. Παίρναμε κι ένα καρβέλι ψωμί για δύο άτομα για τρεις μέρες».

 

Δεκάδες χιλιάδες άλλοι εκτοπίστηκαν σε στρατόπεδα εξόντωσης στην Ανατολική Ευρώπη. Ένας από αυτούς ήταν και ο πατέρας του. «Αυτό είναι το μενταγιόν που πέταξε ο πατέρας μου στη μητέρα μου από ένα μικρό παράθυρο από το τρένο που τον πήγαινε στο Άουσβιτς».

Η ελπίδα για τις επερχόμενες γενιές

Ο πατέρας του δεν επέστρεψε ποτέ. Παρόλα αυτά, ο Λεβ λέει ότι είναι αισιόδοξος και δεν του αρέσει να τον καθορίζει αποκλειστικά το Ολοκαύτωμα. Ωστόσο, πιστεύει ότι είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστεί ο αντισημιτισμός, οι αρνητές του Ολοκαυτώματος και ο ρατσισμός. Το σχόλιό του:

«Μερικές φορές σκέφτομαι τον τρόπο με τον οποίο οι Γερμανοί ήταν σκληροί και τόσο απάνθρωποι με τους άλλους ανθρώπους. Μπορώ μόνο να ελπίζω ότι υπάρχουν αρκετοί νέοι που ξέρουν τι είναι σωστό, τι είναι καλό και αγωνίζονται να το κάνουν καλύτερο».

Οι επερχόμενες γενιές πρέπει να μπορούν να αναγνωρίζουν τα ανησυχητικά σημάδια. Έτσι μόνο μπορούν να διασφαλίσουν ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ ξανά.

 

Τάνια Κρέμερ

Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου