Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στα «πίσω έδρανα»

Οι Γερμανοί ψήφισαν. 734 βουλευτές – ένας από αυτούς θα γίνει καγκελάριος. Τι έκαναν όμως οι πολιτικοί τη νύχτα των εκλογών; Η εφημερίδα ZEIT συνόδευσε κάποιους από αυτούς – μεταξύ εκείνων και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Σχολιάζοντας τη δύση της καριέρας του, αναφέρεται και στην στάση του απέναντι στην Ελλάδα στο παρελθόν:

«Βερολίνο, 10 μ.μ.: „τελείωσε" („isch over") είπε κάποτε ο Σόιμπλε, στο ζενίθ της κρίσης στην Ελλάδα, αναφερόμενος στο τελεσίγραφο που έδωσε στους Έλληνες για να πληρώσουν. Και τώρα όντως τελείωσε. Για τους Χριστιανοδημοκράτες. Και για εκείνον. Βέβαια το είχε ήδη υποψιαστεί εδώ και καιρό. Από το βράδυ (σ.σ. των εκλογών) ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ξέρει πότε θα τελειώσει η καριέρα του ως κορυφαίος πολιτικός στη Γερμανία: Στις 26 Οκτωβρίου. Στη συνεχεία θα συγκροτηθεί η νέα βουλή και θα εκλεγεί το νέο προεδρείο. Τον πρόεδρο όμως επιλέγει το ισχυρότερο κόμμα. Ακόμη και αν τελικά καταφέρει ο Άρμιν Λάσετ να σχηματίσει κυβέρνηση όντας δεύτερος: Η θέση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν θα είναι πλέον στα μπροστινά έδρανα. „Δεν πιστεύω ότι θα προτείνουν εμένα οι Σοσιαλδημοκράτες", δήλωσε. Και αυτός ήταν ο τρόπος που δρούσε πάντα ο Σόιμπλε: Τα δυσάρεστα προτιμούσε να τα μεταφέρει ο ίδιος, πριν τα πούνε οι άλλοι. Φαίνεται όμως λυπημένος ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αυτή την ημέρα; Γελάει. Σιωπά. Και μετά λέει πως μπορεί να κατανοήσει όλους όσους λένε πως τώρα πρέπει να αναλάβουν άλλοι, νεότεροι. Μία πρόταση που επαναλαμβάνει συχνά και σε διαφορετικές εκδοχές το βράδυ των εκλογών. Ίσως αυτός να είναι και ο τρόπος του, να αντιμετωπίσει αυτή την δυσάρεστη τροπή που πήρε η λήξη της εποχής Μέρκελ. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θέλει να πάει στο σπίτι, στη γυναίκα του. Στην εκλογική του περιφέρεια έλαβε 31%, την τελευταία φορά ήταν 48,1%. Μπορεί άραγε να το φανταστεί κανείς; Ο Σόιμπλε ως απλώς βουλευτής, στα λεγόμενα πίσω έδρανα; „Είμαι ακόμη ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε“, λέει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε».

Προσφυγικό: Ευρωπαϊκό σχέδιο κατά των διακινητών

Η Süddeutsche Zeitung, αναφερόμενη στα σχέδια της Κομισιόν και τα μέτρα για την προσφυγική κρίση, επισημαίνει πως η ΕΕ σχεδιάζει συμφωνίες, οι οποίες είναι ανάλογες με τις ανάγκες των χωρών υποδοχής και των χωρών που βρίσκονται κατά μήκος των προσφυγικών διαδρομών. Όπως αναφέρει, τα σχέδια αυτά συμπεριλαμβάνουν «διευκολύνσεις στις θεωρήσεις βίζα, αλλά κυρίως χρηματοδοτήσεις της ΕΕ σε αυτές (σ.σ. τις χώρες). Σε αντάλλαγμα οι χώρες θα πρέπει να συνεργαστούν με την Europol και την Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή, Frontex. Δεδομένου ότι πολλοί από τους μετανάστες παρασύρονται από την προοπτική της παράνομης απασχόλησης στην ΕΕ, η Κομισιόν καλεί τα κράτη μέλη της γίνουν πιο αποτελεσματικά στην καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, η οποία είναι ιδιαίτερα συνηθισμένη στον κατασκευαστικό τομέα, στις υπηρεσίες φροντίδας και διανομής».

Σύμφωνα με την εφημερίδα, η Ευρωπαϊκή Ένωση γίνεται μέσω της πολιτικής που ασκεί στο μεταναστευτικό πολιτικά ευάλωτη: «Τίθεται πλέον το ζήτημα για το αν θα πρέπει να επιτρέπονται οι επαναπροωθήσεις σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Οι ευρωπαϊκές αρχές κλονίζονται. Τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπαθεί να αποδείξει την ικανότητά της να ενεργήσει με ένα „σχέδιο δράσης" κατά των διακινητών. Στην πραγματικότητα όμως αυτό είναι ακόμη ένα σημάδι ανικανότητας. Πριν από ένα χρόνο παρουσιάστηκε η συμφωνία σε θέματα μετανάστευσης και ασύλου, ένα σχέδιο για μία ομοιόμορφη προσέγγιση του μεταναστευτικού. Η καταπολέμηση των διακινητών ήταν ένα τμήμα αυτής (…) Αλλά το σύμφωνο προς το παρόν φαίνεται να έχει πεθάνει και αυτό δεν οφείλεται μόνο στην έλλειψη αλληλεγγύης της Πολωνίας και της Ουγγαρίας. Η άποψη ότι η αντιμετώπιση της μετανάστευσης αποτελεί μέρος της εθνικής ταυτότητας και ότι η ΕΕ δεν έχει λόγο σε αυτό φαίνεται να αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη αποδοχή στις χώρες της Ευρώπης».

Μετεκλογικό «πόκερ συνασπισμών» στη Γερμανία

Σχόλιο στην Handelsblatt αναφέρεται στις μετεκλογικές διαπραγματεύσεις Πρασίνων-Φιλελευθέρων, κάνοντας λόγο για ένα «πόκερ συνασπισμού», το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει τελικά τους Σοσιαλδημοκράτες σε διαπραγματεύσεις με τα χριστιανικά κόμματα: «Οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι μπορούν να επιδιώξουν την επιβολή των θέσεών τους στον Όλαφ Σολτς – όσο τουλάχιστον ο επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών δεν τους απειλεί με τον Μεγάλο Συνασπισμό. Έτσι μπορούν να εξασφαλίσουν την δύναμή τους στις διαπραγματεύσεις. Μόλις καταλήξουν σε συμφωνία, μπορούν να επιλέξουν καγκελάριο. Και αυτό σημαίνει ότι μπορούν να ζητήσουν σχεδόν τα πάντα από τους Σοσιαλδημοκράτες ή την Χριστιανική Ένωση – πάντα υπό την απειλή να στραφούν τελικά στον άλλο. Με μία τέτοια απειλή ωστόσο, Πράσινοι και Φιλελεύθεροι διατρέχουν τον κίνδυνο να αποφασίσουν οι Σοσιαλδημοκράτες ότι θέλουν να επιλέξουν μία διαφορετική πορεία».

Μάλιστα, όπως σχολιάζει ο συντάκτης «μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαντάζει αντιλαϊκό για τον Σολτς να φέρει στο παιχνίδι έναν ακόμη Μεγάλο Συνασπισμό. Θα επρόκειτο για μία συγχώνευση με τον ηττημένο των εκλογών και η συνέχεια μίας κατεστραμμένης κυβερνητικής συμμαχίας, βάση μίας ξεκάθαρης αφήγησης. Αλλά για τον Σολτς δεν θα έπρεπε να έχει σημασία κάτι τέτοιο, γιατί αυτή η στρατηγική θα συμβάδιζε με ένα κεντρικό μέλημα: να διατηρήσει τη δική του ατζέντα (…). Γιατί ο Σολτς έχει κατ' αρχήν μία βασική αποστολή: να επικρατήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες από τις θέσεις του SPD. Διότι ο ψηφοφόρος επιλέγει κόμμα, όχι συμμαχία».

Χρύσα Βαχτσεβάνου