“Ο Ερντογάν δεν θέλει να ξαναμιλήσει με τον Μητσοτάκη”

Εκτενής είναι ο σχολιασμός στο γερμανικό Τύπο της διακήρυξης του Τούρκου προέδρου ότι για εκείνον “δεν υπάρχει πια Μητσοτάκης”.

“Τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ προσπαθούν αυτή τη στιγμή να πείσουν την Τουρκία να συμφωνήσει στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στη Συμμαχία του Βορείου Ατλαντικού, όμως τις προσπάθειες αυτές φιμώνουν οι νέες εντάσεις μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας”, γράφει το Spiegel. Δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη για την πώληση αμερικανικών όπλων στην Τουρκία φαίνεται πως προκάλεσαν την τεράστια ενόχληση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.” Ο συντάκτης σημειώνει ότι οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας “είναι ιστορικά τεταμμένες. Εντάσεις υπάρχουν για παράδειγμα γύρω από εδαφικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο και στο διαιρεμένο νησί της Κύπρου. Αν και οι δύο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ εδώ και πολλά χρόνια, καταγράφονται διαρκώς περιστατικά επικίνδυνης προσέγγισης των ενόπλων δυνάμεών τους”, καταλήγει αναφερόμενος σε πρόσφατες υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο.

Στον πάγο οι προσπάθειες επαναπροσέγγισης;

“Η φωνή του δυναμώνει καθώς περνάει στο θέμα της γείτονος χώρας και επιτίθεται εναντίον της Αθήνας με πολλαπλές κατηγορίες”, μεταδίδει η ανταποκρίτρια του δικτύου ARD στην Κωνσταντινούπολη. “Τον Τούρκο πρόεδρο εξοργίζει η ανάμειξη της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Τουρκίας και Ηνωμένων Πολιτειών” για την αγορά μαχητικών. “Μόλις στα μέσα Μαρτίου, μετά το ξέσπασμα του ρωσικού πολέμου εναντίον της Ουκρανίας, Τουρκία και Ελλάδα είχαν αποφασίσει ότι θέλουν να βελτιώσουν τις τεταμμένες σχέσεις τους. Κάτι τέτοιο φαίνεται πως μετά τις δηλώσεις Ερντογάν μπαίνει στον πάγο.”

“Η Ελλάδα θέλει να εμποδίσει την πώληση οπλισμού στην ανατολική Μεσόγειο. Μια πρόκληση εναντίον της Τουρκίας; Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν διακόπτει τις σχέσεις”, σχολιάζει η Frankfurter Neue Presse αναφερόμενη και στην άρνηση του εκπροσώπου της ελληνικής κυβέρνησης να απαντήσει στις δηλώσεις Ερντογάν. “Την ίδια ώρα, η Αθήνα καταγράφει αυξημένο αριθμό προσφύγων στα ελληνικά σύνορα, ένα μέσο πίεσης που ο Ερντογάν είχε ήδη χρησιμοποιήσει το 2020 στον ποταμό Έβρο στα βορειοανατολικά σύνορα.”

"Οι Αστυνομικοί Φάκελοι της Σιντζιάνγκ"

Φωτογραφικό υλικό από τα άδυτα του συστήματος καταπίεσης της μουσουλμανικής μειονότητας των Ουιγούρων στην Κίνα που έρχεται στο φως μέσω του Spiegel και άλλων διεθνών μέσων φέρνει σε δύσκολη θέση τη Γερμανία και πυροδοτεί νέες εντάσεις με την Κίνα, εκ των βασικών εμπορικών εταίρων της.

Οι φωτογραφίες από την επαρχία Σιντζιάνγκ που κρίνονται αυθεντικές προέρχονται από νέα μαζική διαρροή δεδομένων και σύμφωνα με την ιστοσελίδα του γερμανικού περιοδικού δείχνουν τις επιπτώσεις της συστηματικής παρακολούθησης αλλά και του βασανισμού ανθρώπων. “Ο γερμανικός πολιτικός κόσμος θα βρεθεί εξαιτίας αυτών αντιμέτωπος με ένα δίλημμα που ο ίδιος δημιούργησε”, εκτιμά ο αρθρογράφος. “Οι οικονομικές σχέσεις με την Κίνα είναι στενές, όμως οι ‘Αστυνομικοί Φάκελοι της Σιντζιάνγκ’ δείχνουν πώς το κινεζικό κράτος εκφοβίζει μια ολόκληρη εθνοτική ομάδα. Μήπως λοιπόν χρειάζεται μια στροφή όχι μόνο στις σχέσεις με τη Ρωσία, αλλά και με την Κίνα; Και πώς πρέπει να είναι οι σχέσεις με ένα κράτος που καταπιέζει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους μέσω ενός ολοκληρωμένου μηχανισμού παρακολούθησης και τους βασανίζει σε στρατόπεδα εγκλεισμού;” 

Ένα ηθικό δίλημμα

Την ανάγκη για μια “διεθνή και ξεκάθαρη απάντηση” στις νέες αποκαλύψεις επισήμανε στο Spiegel ο αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ, ενώ μιλώντας στη Handelsblatt και ο υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ έκανε λόγο για “σοκαριστικές εικόνες” δεσμευόμενος να θίξει το ζήτημα με Κινέζους αξιωματούχους. 

Το πρόβλημα για τη Γερμανία είναι ξεκάθαρο. “Ξένες επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων γερμανικές, εξακολουθούν να λειτουργούν στη Σιντζιάνγκ. Η αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen διατηρεί εργοστάσιο στο Ουρούμτσι και ο όμιλος χημικών BASF στην πόλη Κόρλα. Σύμφωνα με το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Στρατηγικής Πολιτικής, κοντά και στα δύο εργοστάσια η κινεζική κυβέρνηση λειτουργεί στρατόπεδα εγκλεισμού, στα οποία πιστεύεται ότι κρατούνται και Ουιγούροι.”

Κατερίνα Αλεξανδρίδη