«Ο πρωθυπουργός-θαύμα» Μητσοτάκης

Σε έναν πρώτο μίνι-απολογισμό του πρώτου μήνα διακυβέρνησης της ΝΔ προχωρά η εφημερίδα Welt υπό τον τίτλο «Ο πρωθυπουργός-θαύμα της Ελλάδας»

Όπως αναφέρει η συντηρητική εφημερίδα «ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας αντιμετωπίζεται από τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης σαν σούπερ σταρ. Με γνώμονα την αύξηση των επιδόσεων και της αποτελεσματικότητας της κυβέρνησης (ο Μητσοτάκης) άλλαξε μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες […] εντελώς τη μορφή και το στιλ της διακυβέρνησης. Ο Μητσοτάκης εισήγαγε σημαντικές μειώσεις φόρων για πολίτες και επιχειρήσεις και μεταδίδει στους Έλληνες το συναίσθημα ότι η κυβέρνηση εργάζεται για την οικοδόμηση μιας λειτουργικής χώρας [...]. Ο Μητσοτάκης ξεκαθαρίζει πάντως ότι αισθάνεται υπεύθυνος πρωτίστως για τους έλληνες υπηκόους. Οι παράτυπα εισερχόμενοι μετανάστες θα πρέπει να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.

Εκ πρώτης όψεως ο Μητσοτάκης φέρνει την επιστροφή στο παρελθόν. Ως γόνος μιας εκ των τριών μεγαλύτερων πολιτικών οικογενειών, ο 51χρονος ενσαρκώνει μια ιδιότυπη φεουδαρχική δημοκρατία: ψηφίζεις αλλά στο τέλος κυβερνούν συνήθως οι οικογένειες Καραμανλή, Παπανδρέου ή Μητσοτάκη. Από την πτώση της δικτατορίας το 1974, συγγενείς των τριών αυτών οικογενειών κυβέρνησαν την Ελλάδα συνολικά 27 χρόνια. Ανεπίσημα κυριαρχούσαν για μεγαλύτερο διάστημα. Από κοινού διαμόρφωσαν ένα πολιτικό πελατειακό σύστημα το οποίο οδήγησε την Ελλάδα σε οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο.

Θα τα καταφέρει ο Μητσοτάκης;

Όπως σημειώνει η εφημερίδα, αν και φαίνεται να αποτελεί μετενσάρκωση αυτής της πολιτικής λογικής, ο Μητσοτάκης θέλει να απαλλάξει την Ελλάδα από όλα αυτά τα δεινά. «Θέλει να απελευθερώσει τη χώρα ακριβώς από αυτά, να τονώσει την οικονομία και να απελευθερώσει την αγορά. Θα μπορούσε να γίνει ο πρώτος πραγματικά σύγχρονος πρωθυπουργός της Ελλάδας. Σε αυτό βοηθά το ότι δεν χρειάζεται κυβερνητικό εταίρο, γεγονός που του επέτρεψε να περάσει ήδη κατά τις πρώτες τέσσερις εβδομάδες μετά την εκλογή του ασυνήθιστα πολλά νομοσχέδια. […] Αποτελεσματική διακυβέρνηση, περισσότερα χρήματα για τους πολίτες, ασφάλεια και τάξη, οικονομική ανασύνταξη, τέλος στην οικογενειοκρατία και τη διαφθορά. Μπορεί να τα καταφέρει ο Μητσοτάκης; Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι ότι αφενός οι Έλληνες περιμένουν διαχρονικά από τις κυβερνήσεις τους να τους φροντίζουν και να τους διασφαλίζουν, αφετέρου όμως η χώρα δεν παρήγε ποτέ τόσα χρήματα για να μπορεί να το κάνει.

Οι αναγκαίες για την πολιτική που πρεσβεύει ο Μητσοτάκης μεταρρυθμίσεις δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς, ούτε στους πολίτες ούτε στο ίδιο του το κόμμα. Και μόνον η προσπάθεια να περικόψει τα προνόμια των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων θα του φέρει πολλούς εχθρούς ενώ θα πρέπει να αναμένονται μαζικές διαδηλώσεις από κομμωτές και οδηγούς ταξί. Στην Ελλάδα η πρόσβαση σε πολλά επαγγέλματα υπόκειται σε αυστηρές ρυθμίσεις. Αυτές ωφελούν εκείνους που τα εξασκούν διότι συνιστούν τροχοπέδη για τον ανταγωνισμό, αλλά είναι κακό για τους καταναλωτές και στραγγαλίζουν την ανάπτυξη. Και πέραν όλων αυτών υπάρχει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Το αριστερό κόμμα και ο αρχηγός του Τσίπρας έχασαν μεν τις εκλογές αλλά πέτυχαν ένα διόλου ευκαταφρόνητο 31,5%. Εάν ο Μητσοτάκης απογοητεύσει τους ψηφοφόρους ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να υπάρχει ως εναλλακτική».

Η δύσκολη ακροβασία του Μητσοτάκη

Εκτενές δημοσίευμα για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα φιλοξενεί η Handelsblatt σημειώνοντας πως μολονότι το Grexit δεν βρίσκεται πια στο τραπέζι, ακόμη κι αν ο Μητσοτάκης επιφέρει μεγαλύτερη ανάπτυξη, οι συνέπειες της κρίσης θα ακολουθούν τη χώρα για πολλά ακόμη χρόνια.

Παραπέμποντας στις ιστορικά χαμηλές αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων το τελευταίο διάστημα, η οικονομική εφημερίδα επισημαίνει ότι η μεγάλη ζήτηση ελληνικών ομολόγων «δεν συνιστά μόνον ένδειξη εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία αλλά αποδίδεται πρωτίστως σε απληστία. Τα χρεόγραφα συγκαταλέγονται στα ελάχιστα ομόλογα της Ευρωζώνης που εξακολουθούν να έχουν απόδοση. Αυτό καταδεικνύει ότι στην Ελλάδα εξακολουθεί να υπάρχει ένα ρίσκο. Μετά από οκτώ χρόνια […] ο έλληνας ασθενής εγκατέλειψε μεν την εντατική. Ωστόσο η ανάρρωση είναι επισφαλής. Εξωτερικοί παράγοντες, όπως μια παγκόσμια ύφεση θα μπορούσαν να την θέσουν σε κίνδυνο. Το ότι η Ελλάδα συνεχίζει να είναι οικονομικά αδύναμη και ευάλωτη οφείλεται και στα λάθη μιας αμφιλεγόμενης πολιτικής διάσωσης».

Όπως σημειώνει η ΗΒ, όταν η χώρα είχε αρχίσει να συνέρχεται στα τέλη του 2014, «η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ έφερε τη χώρα αντιμέτωπη με νέες αναταράξεις». Η συγκρουσιακή πολιτική που οδήγησε τη χώρα στο χείλος της καταστροφής ανάγκασε τον Τσίπρα να αποδεχθεί ακόμη πιο σκληρές περικοπές από τους προκατόχους του οι οποίες οδήγησαν σε υπερφορολόγηση που με τη σειρά της φρέναρε την οικονομία. «Ο διάδοχος του Τσίπρα επιλέγει άλλο δρόμο. Θέλει να προχωρήσει με τις ιδιωτικοποιήσεις που επί χρόνια έμεναν στο ράφι, να καταπολεμήσει τη διαφθορά και το πελατειακό σύστημα και να πατάξει τη γραφειοκρατία. Ο Μητσοτάκης μειώνει τους φόρους εισοδήματος και επιχειρήσεων. Μια δύσκολη ακροβασία καθότι την ίδια ώρα πρέπει να τηρήσει τους συμπεφωνημένους με τους πιστωτές δημοσιονομικούς στόχους. Ο ίδιος ελπίζει ότι εάν η οικονομία αναπτυχθεί ταχύτερα, θα μπορέσει να επαναδιαπραγματευτεί με τους ευρωπαίους εταίρους τη χαλάρωση των στόχων από το 2021. Ωστόσο ακόμη κι αν ο Μητσοτάκης καταφέρει να πετύχει μεγαλύτερη ανάπτυξη, οι συνέπειες της κρίσης θα ακολουθούν τη χώρα για πολλά ακόμη χρόνια».

Κώστας Συμεωνίδης