Οι Έλληνες εργαζόμενοι στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία

Δύο εταιρείες η Fiat και η Citroen είχαν αύξηση πωλήσεων, ενώ τρεις η Mercedes, η Volkswagen και η BMW με το μίνι έχασαν μέχρι τώρα από 4,6 μέχρι 0,3%.

Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά για τους εργαζόμενους στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία;

Και κυρίως τι σημαίνει αυτό για τους Έλληνες εργαζόμενους στις εταιρείες αυτές;

Στην εταιρεία Mercedes Car Group και μάλιστα στο δεύτερο μεγαλύτερο εργοστάσιό της, στο Untertürkheim κοντά στη Στουτγάρδη, που κατασκευάζει κινητήρες, άξονες και διαφορικά απασχολούνται ακόμη και σήμερα αρκετοί Έλληνες.

Προς το παρόν καμία οικονομική επιβάρυνση

Μιλήσαμε με τρεις Έλληνες εργαζόμενους στο εργοστάσιο του Untertürkheim, τον Καπλάνη Ιωσηφίδη, τον Χάρη Δεληγιάννη και τη Φωτεινή Κιοσέ, και τους ρωτήσαμε τι σημαίνει γι’ αυτούς η ‘παύση παραγωγής’ που ανακοινώθηκε για τα Χριστούγεννα:

Ο Καπλάνης Ιωσηφίδης και ο Χάρης Δεληγιάννης δήλωσαν ότι αυτή η παύση δεν έπεσε από τον ουρανό, αλλά είναι ενσωματωμένη στο πλάνο παραγωγής πριν από την χρηματοπιστωτική κρίση.

Συγκεκριμένα οι Έλληνες εργαζόμενοι μας είπαν ότι η διαφορά που υπάρχει από την περσινή, χριστουγεννιάτικη ‘παύση εργασίας’ είναι «τέσσερις, πέντε ή δέκα ημέρες».

Ο Καπλάνης Ιωσηφίδης μας εξήγησε ότι η παύση αυτή δεν σημαίνει προς το παρόν καμία οικονομική επιβάρυνση, γιατί οι εργαζόμενοι στον όμιλο Daimler: «ενώ εργάζονται 40 ώρες έχουν σύμβαση για 35άωρο. Έτσι δημιουργείται απόθεμα από ρεπό, που τα παίρνουν, όταν μειώνονται ή δεν υπάρχουν παραγγελίες».

Ο Χάρης Δεληγιάννης επισημαίνει στο μικρόφωνό μας ότι η Mercedes Car Group «παράγει τώρα 60.000 μηχανές λιγότερες».

Από το τέλος του 2004 η Mercedes Car Group και ολόκληρος ο όμιλος Daimler έχουν προχωρήσει σε σταδιακή μείωση της παραγωγής.

Έτσι από τότε ο όμιλος Daimler δρομολόγησε κοινωνικό σχέδιο εθελουσίας εξόδου και πρόωρων συντάξεων, το κόστος του οποίου για ένα χρόνο (2005 μέχρι το τέλος του 2006) έφθασε γύρω στο 1 δισεκατομμύριο ευρώ.

«Δεν υπάρχουν απολύσεις μέχρι το τέλος του 2012»

Στο ερώτημα πόσο κοντά είναι το ενδεχόμενο απολύσεων και οι τρεις εργαζόμενοι είπαν ότι «δεν υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο μέχρι το τέλος του 2012», μοναδική εξαίρεση αποτελούν «οι 900 συμβασιούχοι στο Truck Group του ομίλου στο Γκαγκενάου που κατασκευάζουν φορτηγά, λεωφορεία και γενικώς επαγγελματικά αυτοκίνητα» συμπληρώνει ο Χάρης Δεληγιάννης, «για τους οποίους εκτιμάται ότι δεν θα ανανεωθεί η σύμβασή τους».

Η σιγουριά των Ελλήνων εργαζομένων προέρχεται από την περίφημη συμφωνία του ομίλου Daimler «για διασφάλιση θέσεων εργασίας μέχρι το 2012», που σημαίνει ότι μέχρι την 31η Δεκεμβρίου του 2012 αποκλείονται οι απολύσεις, ενώ με το περίφημο πακέτο «ευέλικτης παραγωγής του 2005» ο όμιλος μείωσε τις θέσεις εργασίας κατά 8.500 εργαζόμενους.

Η κρίση στην αυτοκινητοβιομηχανία δεν χτυπά μόνον τις μεγάλες γερμανικές βιομηχανίες, αλλά και τους προμηθευτές.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο όμιλος Hella (οικογενειακή επιχείρηση κατά 100% - οικογένεια Hueck) με έδρα το Lippstadt που καλύπτει το 48% σε εξαρτήματα και ανταλλακτικά των ευρωπαϊκών αυτοκινητοβιομηχανιών και το 90% της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας.

Η Ειρήνη Βαβίτσα από το εργοστάσιο του ομίλου στο Lippstadt πιστεύει ότι κατ’ αρχήν «δεν θίγονται οι εργαζόμενοι στη Hella», αλλά έχουν μειώσει κατά 4 ημέρες την εργασία τους και αυτό διότι: «από το Σεπτέμβρη μειώθηκε η παραγωγή στη Hella γιατί π.χ. μειώθηκε η παραγωγή στη γαλλική Ρενώ, υπάρχει η παραγωγή για τη Daimler και την Opel, αλλά μειώνεται και αυτή σταδιακά. Έτσι εργαζόμαστε με διαλείμματα ανάλογα με τις παραγγελίες που μας δίνουν».

Το Ταμείο Ανεργίας πληρώνει τις ‘ημέρες παύσης’ λόγω κρίσης

Οι εργαζόμενοι όμως στη Hella, επειδή εξαρτάται καθοριστικά η εργασία τους από την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση, έχουν το δικαίωμα να υποβάλλουν αίτηση στο Ταμείο Ανεργίας και να ζητήσουν την οικονομική κάλυψη των ημερών «που δεν προβλέπονταν από το ευέλικτο σχέδιο μείωσης παραγωγής».

Έτσι όπως είπε στην Deutsche Welle η Ειρήνη Βαβίτσα «το Ταμείο Ανεργίας μπορεί σύμφωνα με το νόμο να πληρώσει τις ημέρες που δεν δουλεύουμε π.χ. για τον Νοέμβριο είναι 4 ημέρες, για τον Δεκέμβριο 7 μέρες και για τον Ιανουάριο το ίδιο.

Η κάλυψη εξαρτάται από τα χρόνια δουλειάς, την ηλικία και την οικογενειακή κατάσταση. Έτσι οι παντρεμένοι με πολλά χρόνια εργασίας πληρώνονται το 67% του ημερομισθίου τους για αυτές τις συγκεκριμένες ημέρες. Επιπλέον ο εργοδότης μας πληρώνει για τις ημέρες αυτές τις ασφαλιστικές εισφορές κατά 80%.»

Ο ρόλος των ΜΜΕ στην χρηματοοικονομική κρίση

Τελικά στο θέμα εάν υπάρχει φόβος ή πανικός στους εργαζόμενους, όλοι οι Έλληνες εργαζόμενοι κάνουν λόγο για ανησυχία και επαγρύπνηση, όχι για πανικό:

«Δεν μπορούμε να μιλάμε για πανικό, αλλά υπάρχει ανησυχία για το τι θα γίνει σε τρεις, σε τέσσερις μήνες. Είμαστε μαζεμένοι, όχι όμως πανικόβλητοι» απαντά ο Καπλάνης Ιωσηφίδης, ενώ ο Χάρης Δεληγιάννης πιστεύει ότι πολλοί εργαζόμενοι σκέπτονται ήδη να δεχθούν το κοινωνικό σχέδιο εθελουσίας εξόδου της Daimler.

Η Φωτεινή Κιοσέ πιστεύει πως «οι περισσότεροι για την ώρα είμαστε ψύχραιμοι. Τι θα γίνει όμως αύριο; Κυρίως μας προβληματίζει η τακτική των ΜΜΕ. Πολλά από αυτά που λέγονται δεν τα ξέρει το συνδικάτο και ισχύουν ή αντίθετα ούτε τα ξέρει το συνδικάτο, αλλά ούτε ισχύουν. Δεν μ’ αρέσει ούτε η τακτική των εργοδοτών, γιατί ενισχύουν με τις δηλώσεις τους τα μίντια και τον πανικό;»

Για τον ρόλο των ΜΜΕ και οι τέσσερις Έλληνες εργαζόμενοι που μίλησαν μαζί μας είπαν ότι «δεν θα πρέπει να ακούν οι εργαζόμενοι τι λένε τα ΜΜΕ, θα πρέπει όμως ταυτόχρονα να πληροφορούνται έγκαιρα και χωρίς πανικό τι ακριβώς συμβαίνει».

«Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος, μπορεί να σε αναγκάσει να δεχτείς τα πάντα, ακόμη και την θανατική σου καταδίκη» εκτιμά η Ειρήνη Βαβίτσα και συνιστά «μάτια και αυτιά ανοιχτά, κουράγιο και αν χρειαστεί, να βγούμε και στο δρόμο.»

«Το χειρότερο τώρα είναι να αρχίσουμε όλοι πανικόβλητοι να μην ψωνίζουμε και να κρατάμε τα λεφτά μας» συμπλήρωσε η Φωτεινή Κιοσέ και τόνισε ότι δεν κατανοεί γιατί ακολουθούν αυτή την τακτική τα ΜΜΕ και οι εργοδότες, «το βασικό τώρα είναι υπομονή και ψυχραιμία».