Πώς συνεχίζεται η ζωή στη Νικόπολη της Ουκρανίας;

Στα περίχωρα της Νικόπολης, στη βόρεια όχθη του ποταμού Δνείπερου, ακούγονται κατά διαστήματα εκρήξεις από διάφορες κατευθύνσεις. Το ρωσικό πυροβολικό συνεχίζει να βομβαρδίζει τη Νικόπολη από τον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια. Μέχρι στιγμής έχουν σκοτωθεί 44 κάτοικοι και έχουν τραυματιστεί 210 από την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας. Όταν ανακοινώθηκε πρόσφατα από τους Ρώσους κατακτητές η εκκένωση της πόλης Ενερχοντάρ, που βρίσκεται στο πυρηνικό εργοστάσιο στην αντίπερα όχθη του Δνείπερου, οι βομβαρδισμοί στη Νικόπολη αυξήθηκαν. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, χτυπήθηκαν κυρίως κατοικημένες περιοχές κοντά στο ποτάμι. Πριν από τον πόλεμο η Νικόπολη είχε περίπου 100.000 κατοίκους. Από αυτούς, το 40 έως 50% παραμένει ακόμη και σήμερα στην πόλη.

Πώς είναι η καθημερινότητα εν καιρώ πολέμου;

Καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας, εργάτες του δήμου απομακρύνουν σπασμένα τούβλα και τζάμια. Σε ορισμένους δρόμους οι τεχνικοί επισκευάζουν τις γραμμές ρεύματος. «Μας πυροβολούν συνεχώς, μέρα και νύχτα. Αποκαθιστούμε την παροχή ρεύματος, ώστε όταν κερδίσουμε, να υπάρχει φως παντού!», λέει ένας τεχνικός, ο Βίκτορ, γεμάτος αισιοδοξία.

Σύμφωνα με τις αρχές, η περιοχή που έχει πληγεί από την καταστροφή είναι αρκετά μεγάλη και εκτείνεται κατά μήκος ολόκληρης της όχθης του Δνείπερου. Από την έναρξη της ρωσικής εισβολής, σύμφωνα με τον Γιεβγέν Γιεβτουσένκο, επικεφαλής της περιφερειακής στρατιωτικής διοίκησης, σχεδόν 3.000 σπίτια έχουν καταστραφεί ολοσχερώς ή εν μέρει. Η εκκένωση των αμάχων από το Ενερχοντάρ και άλλες κατεχόμενες περιοχές που ανακοινώθηκε από τους εισβολείς δεν σημαίνει ότι τα ρωσικά στρατεύματα θα αποσυρθούν ή θα σταματήσουν τους βομβαρδισμούς.

Ο 37χρονος Ολεκσάντρ, εργαζόμενος στο εργοστάσιο σιδηροκραμάτων της Νικόπολης, είχε νυχτερινή βάρδια κατά τους πρόσφατους βομβαρδισμούς. Όταν επέστρεψε στο σπίτι του είδε ότι η οροφή του είχε καταστραφεί, οι τοίχοι και το αυτοκίνητο είχαν υποστεί ζημιές και ο σκύλος του ήταν νεκρός. «Τα πάντα εδώ μπορούν να καταστραφούν σε δευτερόλεπτα. Ευτυχώς, κανείς από την οικογένεια δεν τραυματίστηκε. Η σύζυγός μου κατάφερε να τρέξει στο υπόγειο όταν ακούστηκαν οι πρώτες εκρήξεις». Ο Ολεκσάντρ είναι ευγνώμων στις δημοτικές υπηρεσίες για τη γρήγορη βοήθειά τους στην απομάκρυνση των συντριμμιών.

Στη Νικόπολη υπάρχει νερό, φυσικό αέριο και ηλεκτρικό ρεύμα, οι δημόσιες συγκοινωνίες και τα νοσοκομεία λειτουργούν. Τα καταστήματα και οι αγορές είναι ανοιχτά στο κέντρο της πόλης και, σε αντίθεση με τους άδειους δρόμους στα περίχωρα, υπάρχει πολύς κόσμος. Ξαφνικά ακούγονται οι σειρήνες, αλλά κανείς δεν αντιδρά. Στην ερώτηση γιατί δεν το βάζουν στα πόδια, μία γυναίκα απαντά ότι σήμερα δεν θα υπάρξουν βομβαρδισμοί. «Υπάρχει μία συνομιλία στο Telegram, όπου δημοσιεύονται πληροφορίες από το Ενερχοντάε. Σήμερα, πραγματοποιείται απλώς μεταφορά εξοπλισμού», λέει.

«Δεν πρέπει να πανικοβάλλεται κανείς»

Μία άλλη γυναίκα, η Ναταλία, εξηγεί πως πολλοί κάτοικοι της πόλης είναι ήδη συνηθισμένοι σε τέτοιες καταστάσεις. «Είμαι ήρεμη και πιστεύω σε μια νικηφόρα αντεπίθεση του ουκρανικού στρατού, όπως όλοι μας», λέει η 39χρονη, τονίζοντας ότι δεν πρέπει κανείς να πανικοβάλλεται, ακόμη και αν βρίσκεται τόσο κοντά στο μέτωπο.

Πάντως, η 69χρονη Βικτώρια δεν είναι τόσο γενναία. «Είμαι πολύ φοβισμένη διαρκώς και δεν αντέχω τον θόρυβο τον εκρήξεων», παραδέχεται ανοιχτά. Δείχνει την μπροστινή αυλή του σπιτιού της, το οποίο έχει χτυπηθεί αρκετές φορές από οβίδες, και μας λέει ότι περνάει σχεδόν κάθε βράδυ με τον σύζυγό της στο υπόγειο, επειδή το διαμέρισμά τους βρίσκεται στον τελευταίο όροφο. Η Βικτώρια λέει ότι ο πόλεμος την άλλαξε πολύ. Έχει χάσει πολύ βάρος, έχει αρρωστήσει σοβαρά αρκετές φορές και έχει επηρεαστεί πολύ ψυχολογικά. «Πριν από τον πόλεμο, ήμουν ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος», λέει μέσα από τα δάκρυά της.

«Είμαστε όμηροι των συνθηκών»

Παρά τους βομβαρδισμούς, ωστόσο, η Βικτόρια δεν θέλει να φύγει από τη Νικόπολη, επειδή θέλει να ζει στο σπίτι της και κοντά στην κόρη της, η οποία με τη σειρά της δεν θέλει να εγκαταλείψει τη δουλειά της. Ούτε ο Ολεκσάντρ θέλει να φύγει από τη Νικόπολη. Δεν θα ζούσε σε άλλη περιοχή της χώρας, πόσο μάλλον στο εξωτερικό. «Ποιος μας χρειάζεται πια, ανθρώπους που πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν. Και όσον αφορά στον πυρηνικό κίνδυνο, εδώ υπάρχουν ακόμη και άνθρωποι που ζουν γύρω από το Τσερνόμπιλ», λέει.

Οι κάτοικοι της Νικόπολης έλαβαν πριν από μερικούς μήνες δισκία ιωδίου για την περίπτωση ατυχήματος στον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια. Μόλις τον Μάρτιο οι τοπικές αρχές ανακοίνωσαν την εθελοντική εκκένωση της πόλης. Η σύσταση αυτή δεν έχει ακόμη αποσυρθεί.

Όλοι οι κάτοικοι της Νικόπολης με τους οποίους η DW μπόρεσε να μιλήσει φοβούνται ότι, στο πλαίσιο της αναμενόμενης αντεπίθεσης των ουκρανικών δυνάμεων, οι βομβαρδισμοί από τα ρωσικά στρατεύματα θα μπορούσαν να αυξηθούν σημαντικά. «Είμαστε όμηροι της κατάστασης, διότι ο ουκρανικός στρατός δεν θα μπορεί να πυροβολήσει από τη Νικόπολη προς τον πυρηνικό σταθμό», εξηγεί ένας ηλικιωμένος άνδρας ονόματι Μίκολα, ο οποίος αγοράζει προμήθειες σε γάλα και ψωμί στο κέντρο της πόλης. «Για παν ενδεχόμενο», όπως λέει.

Επιμέλεια: Γιώργος Πασσάς