Φοιτητής με AIDS. Υπάρχει ελπίδα

Γνωρίζουν πολύ καλά την κατάσταση της υγείας τους. Πριν λίγα χρόνια η διάγνωση ισοδυναμούσε με την εσχάτη των ποινών. Σήμερα όμως τα σύγχρονα φάρμακα δίνουν προοπτική και διάρκεια ζωής σε νέους ανθρώπους που σπουδάζουν.

«Οι περισσότεροι δεν μιλούν»

Στη Γερμανία ζουν 78.000 ασθενείς με το ιό του AIDS, που ξέρουν την ασθένειά τους. Πόσοι από αυτούς σπουδάζουν, παραμένει άγνωστο. Η ζωή ωστόσο ενός φοιτητή με το φορτίο μιας τέτοιας νόσου είναι βαρύ, αλλά όχι ασήκωτο. Ας πάρουμε την περίπτωση του Άλεξ. Πέρυσι τον Αύγουστο έκανε εξέταση αίματος για AIDS στη Μ. Βρετανία, όπως δυο φορές το χρόνο. Αυτήν την φορά όμως ήταν θετικό. Η διάγνωση τον βρήκε μεταπτυχιακό φοιτητή στη Βόννη. Εκεί επανέλαβε το τεστ που βρέθηκε και πάλι θετικό.

«Ήξερα ότι σήμερα η ασθένεια δεν είναι μεγάλο πρόβλημα» λέει. «Υπάρχουν θεραπείες και άνθρωποι, που ζουν με αυτήν μια ζωή. Παρόλα αυτά ήταν ένα σοκ επειδή δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα συνέβαινε σε μένα. Ήξερα την ύπαρξη της ασθένειας, αλλά κάπου αλλού, μακριά από μένα».

Ένας γιατρός στη Βόννη του σύστησε να αναζητήσει βοήθεια από οργάνωση που ασχολείται με το AIDS κυρίως σε φοιτητές Στην αρχή έπρεπε να ξεπεράσει τον εαυτό του, αλλά μετά εμπιστεύτηκε μιαν εργαζόμενη στην οργάνωση, τη Στέφανι Κούμπος.

«Οι περισσότεροι φοιτητές δεν μιλούν για την ασθένειά τους» λέει η Κούμπος. «Και εμείς είμαστε πολύ προσεκτικοί την ώρα της συνάντησης. Ο μεγαλύτερος φόβος αφορά τις διακρίσεις. Πολλοί φοιτητές θέλουν να παραμείνουν στην ανωνυμία, όπως και ο ΄Αλεξ. Γνωρίζουν ελάχιστοι για την ασθένειά του, ούτε και οι ίδιοι οι γονείς του.

Έχει αποδεχθεί την ασθένειά του

«Είμαι μάλλον κλειστός τύπος» λέει ο Άλεξ. «Ξεχωρίζω την ιδιωτική από τη δημόσια ζωή. Και το ιδιωτικό παραμένει για μένα. Οι ελάχιστοι ξέρουν, οι άλλοι δεν χρειάζεται να μάθουν». Από τότε που έμαθε για την ασθένεια, προσέχει περισσότερο την υγεία του. Πριν αρχίσει τη θεραπεία, αισθάνονταν άσχημα και τα βράδια έμενε σπίτι αντί να διασκεδάζει με τους συμφοιτητές του. Κανείς δεν ήξερε κάτι, ούτε και οι καθηγητές, η επίδοσή του ήταν κανονική. Προβλήματα υπήρχαν στις εξετάσεις, μια που το γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα απευθύνεται σε υγιείς και σε εκείνους που μπορούν να αποδώσουν παρά την πίεση, όχι όμως με χρόνια ασθένεια. Τα αμυντικό σύστημα είναι εξασθενημένο και τα πιο τυπικά συμπτώματα είναι πυρετός, πονόλαιμος και διάρροια.

Στο Πανεπιστήμιο της Βόννης υπάρχει υπεύθυνος για τους ΑΜΕΑ και τους χρόνια ασθενείς. Ο Άλεξ όμως δεν κάνει χρήση αυτής της δυνατότητας, γιατί καλύπτεται από τη βοήθεια που παίρνει από την οργάνωση. Στην Βόννη επίσης έχει έδρα και το Γερμανικό Ίδρυμα AIDS, που ενισχύει τους ενδιαφερόμενους με χρήματα. Πέρυσι 10 οροθετικοί φοιτητές πήραν βοήθεια από το ίδρυμα.

Από τότε που άρχισε τη θεραπεία ο Άλεξ αισθάνεται πολύ καλύτερα. Η φαρμακευτική αγωγή είναι τόσο αποτελεσματική, που δεν ανιχνεύεται ο ιός στο αίμα. Συνήθως 6 μήνες μετά οι φορείς του ιού δεν μπορούν να τον μεταδώσουν. Επίσης δεν υπάρχουν περιορισμοί στην επιλογή πανεπιστημιακού κλάδου. Ακόμη και χειρουργεία επιτρέπονται. Ο ‘Αλεξ στο μεταξύ έχει αποδεχθεί την ασθένειά του. Το μόνο που τον απασχολεί είναι να τελειώσει τις σπουδές πληροφορικής και να εργαστεί στη Γερμανία.

Philipp Jedicke/Ειρήνη Αναστασοπούλου

Υπεύθ. Σύνταξης Σπύρος Μοσκόβου