Χορωδία DW: Στη Νορμανδία με τη δύναμη της μουσικής

Και ξαφνικά πίσω από τις θίνες ξεπροβάλλει ένας υπερήλικας. Υποβασταζόμενος από δύο μαυροφορεμένους άνδρες προχωρά με αργόσυρτα βήματα προς την παραλία. Εκεί όπου ως 19χρονος Αμερικανός στρατιώτης του 456ου κινητού τάγματος αντιαεροπορικού πυροβολικού των ΗΠΑ αποβιβάστηκε στην Utah Beach της Νορμανδίας, όπως ονομάζεται, τις πρωινές ώρες της 6ης Ιουνίου του 1944. “Πώς σας λένε, κύριε;” του φωνάζω. “Ντένις, Ντένις Μπολντ, 99 χρονών από το Μιζούρι”. Δεν τον κρατούν τα πόδια του, αλλά δεν σταματά, θέλει να πατήσει την άμμο της ιστορικής παραλίας 5 χιλιομέτρων. Λαχανιάζει, κοντοστέκεται και συνεχίζει.

Οι μαυροφορεμένοι άνδρες γύρω του ανήκουν στην Walk Among Heroes, μια οργάνωση που προσφέρει ταξίδια σε Αμερικανούς βετεράνους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να μοιραστούν με άλλους τις ηρωικές τους ιστορίες. Καθισμένο στο αναπηρικό καροτσάκι τον περιτριγυρίζουμε, τον ρωτάμε, θέλουμε να μάθουμε τι έγινε τότε, εκείνες τις κρίσιμες ώρες, να ρουφήξουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε σε αυτήν την τόσο αναπάντεχη συνάντηση με την ιστορία. Κι αυτός με ένα κόμπο στο λαιμό σκύβει και πιάνει μια χούφτα άμμο κουνώντας το κεφάλι.

„Συναισθηματικό αποκορύφωμα”

Γύρω του η Έλενα από το Ουζμπεκιστάν, η Μιργιάνα από τη Σερβία, ο Σίνγκο από την Ιαπωνία, η Ιβόνα από την Πολωνία, η Ίνα από την Ουκρανία, ο Φραντσίσκο από την Ουραγουάη, Η Άνκα απο τη Ρουμανία, η Ράνα από τη Νότιο Κορέα, ο Φραντς από τη Γερμανία και άλλοι πολλοί, όλοι μέλη της διεθνούς χορωδίας της Deutsche Welle. Έχουν περάσει λίγες ημέρες μετά τη συμπλήρωση των 80 χρόνων από την απόβαση των Συμμάχων και η χορωδία συμμετέχει στο πρώτο χορωδιακό φεστιβάλ της Νορμανδίας στο πλαίσιο αυτού του ιστορικού ιωβηλαίου. Ο Ντένις Μπολντ ρωτά τον καθένα από ποια χώρα είναι και δεν κουράζεται να φωτογραφίζεται μαζί μας πάντα χαμογελώντας. Κι όταν έρχεται η ώρα να φύγει, τον συνοδεύει το παρατεταμένο χειροκρότημά μας. Ελάχιστος φόρος τιμής για ό,τι πρόσφερε αυτός και οι συμπολεμιστές του στην υπόθεση της παγκόσμιας ειρήνης. Είναι και το μήνυμα που φέρνουμε κι εμείς, τα μέλη της Διεθνούς Χορωδίας της Deutsche Welle, σε άλλο ένα από τα ταξίδια μας. Μήνυμα που “μεταδίδουμε” με τραγούδια από όλον τον κόσμο, στη γλώσσα που γράφτηκαν και σε μιαν άλλη γλώσσα που διαπερνά εμπόδια, χτίζει γέφυρες, μεταφέρει μηνύματα και δημιουργεί φιλίες, τη γλώσσα της μουσικής, του τραγουδιού.

“Για μένα το συναισθηματικό αποκορύφωμα του ταξιδιού μας ήταν η συνάντηση με τον βετεράνο στην Utah Beach” λέει η Μάγια Μπράουν, μαέστρος της χορωδίας. “Γιατί κατάφερα να γνωρίσω από κοντά κάποιον που ρίσκαρε τη ζωή του για να απελευθερώσει την Ευρώπη, κι εμάς τους Γερμανούς, την οικογένειά μου, από τον εθνικοσοσιαλισμό”. Αργότερα την ίδια ημέρα στο Αμερικανικό Κοιμητήριο δίπλα στους ατέλειωτους λευκούς σταυρούς στην Colleville-sur-Mer η χορωδία της DW τραγούδησε á capella το Von guten Mächten, ένα θρησκευτικό τραγούδι που έγραψε το 1944, τη χρονιά της απόβασης στη Νορμανδία και λίγο πριν τον εκτελέσουν οι Ναζί, ο προτεστάντης θεολόγος Ντίτριχ Μπονχέφερ. Την επόμενη ημέρα στην πόλη Caen επισκεφθήκαμε το μουσείο Memorial της πόλης όπου παρουσιάζεται αναλυτικά όλη η επιχείρηση της απόβασης με την κωδική ονομασία Overlord. Το χορωδιακό ταξίδι συνεχίστηκε στις εκκλησίες Sainte Croix του Saint-Lo και Saint Nicolas της πόλης Granville.

“Πανανθρώπινα, διαχρονικά μηνύματα” μέσω της μουσικής

Και γνωρίσαμε κι άλλες χορωδίες, την γαλλική Hostofollia με μέλη από το νοσοκομείο του Saint-Lo και την ιρλανδική Akhali Talr´a. Αλλά το αποκορύφωμα ήταν στον Καθεδρικό Notre Dame της Coutances, σε αυτήν την υπέροχη γοτθική εκκλησία του 8ου αιώνα, όπου όλες οι χορωδίες μαζί, επαγγελματικές και ερασιτεχνικές, 250 χορωδοί, ως Χορωδία της Ειρήνης, τραγουδήσαμε το We are the World που έγραψαν το 1985 ο Μάικλ Τζάκσον και ο Λάιονελ Ρίτσι. “’Ηταν μια μοναδική βραδιά με όλες αυτές τις χορωδίες” είπε στο μικρόφωνο της DW ο Γκιγιόμ ΄Εμ, εκτελεστικός διευθυντής της Choral Events, μιας ένωσης που διοργανώνει χορωδιακά φεστιβάλ εδώ και 27 χρόνια. “Συνεργαζόμαστε με πολλές χορωδίες όλη τη χρονιά, ίσως και 80, 90, αλλά δεν συμβαίνει πάντα να συναντάμε χορωδίες με τόση θετική ενέργεια. Περάσαμε μαζί 5 ημέρες εντατικά, αλλά πολύ ευχάριστα γιατί το ρεπερτόριό σας, από την Αφρική, στην Ασία, μετά στην Αμερική, τα πανανθρώπινα και διαχρονικά μηνύματά σας, και η ευγένειά σας, θα μας μείνουν αξέχαστα, σας ευχαριστούμε πολύ!”.

“Το μουσικό αποκορύφωμα για μένα ήταν το κοντσέρτο στον Καθεδρικό” μας είπε η Μάγια, “πιασμένοι χέρι-χέρι να τραγουδάμε όλοι μαζί για την ειρήνη, σαν αδέλφια, αυτό μας δείχνει ότι με το τραγούδι όλοι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε πολλά”. “Πρώτα μια επιστροφή στις σκοτεινές σελίδες της ιστορίας και μετά αυτή η συγκλονιστική συνάντηση με τα μέλη της χορωδίας υπό άλλες συνθήκες από ό,τι στις πρόβες” λέει ο Ανδρέας Γκρίγκο, που εργάζεται στην Ακαδημία της DW. “Για μένα αυτό ήταν το αποκορύφωμα γιατί γνώρισα τους χορωδούς υπό άλλες συνθήκες, κι αυτό ενισχύει το συναίσθημα ότι ανήκεις σε μια ομάδα”. Και μετά το κοινό βραδινό φαγητό στη μεγάλη αίθουσα της ενορίας οι Ιρλανδοί χορωδοί, όλοι τους συνταξιούχοι, αποδείχθηκαν πιο “ανθεκτικοί” όχι μόνο στα τραγούδια του δικού μας αφρικανικού ρεπερτορίου αλλά και στον ...χορό. “Από τα πιο συγκινητικά ταξίδια για μένα” συνοψίζει η Μάγια στο ταξίδι της επιστροφής, “γιατί είχαμε την ίδια ιδιαίτερη κατάσταση με το ταξίδι μας στην Ελλάδα, στα Καλάβρυτα, που ως Γερμανοί ήρθαμε αντιμέτωποι με το παρελθόν μας ως δράστες, αλλά από την άλλη πλευρά μου έκανε μεγάλη εντύπωση η κατανόηση που έδειξαν». Χάρη στο λυτρωτικό τραγούδι…