Όταν ο Ρήνος γίνεται «πολιτικό ζήτημα»

Πολλά είναι τα δημοσιεύματα τις τελευταίες ημέρες στα γερμανικά ΜΜΕ για τον συναγερμό που έχει σημάνει για την κατάσταση των υδάτινων πόρων του Ρήνου,  του δευτέρου μεγαλύτερου ποταμού στην Ευρώπη, εξαιτίας της ανομβρίας και της εξαιρετικά χαμηλής στάθμης του. Σε σχόλιό της η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt του Ντίσελντορφ επισημαίνει: «Οι ετήσιες αναφορές για θερμοκρασίες ρεκόρ ανήκουν στο μεταξύ στην καθημερινή, καταθλιπτική ρουτίνα πολλών Γερμανών. Εδώ και χρόνια νιώθουμε και μετράμε πώς η κλιματική αλλαγή κάνει τη Γερμανία πιο ζεστή και πιο ξηρή, με δραματικές συνέπειες για τη φύση, την οικονομία, την κοινωνία (…)

Η χαμηλή στάθμη αυτές τις μέρες στον Ρήνο αποτελεί μόνο ένα παράδειγμα για το πώς ομοσπονδιακή κυβέρνηση και κρατίδια απέτυχαν να χαράξουν μια σωστή πορεία για την κλιματική αλλαγή. Για παράδειγμα λείπει ένα εθνικό σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση του καύσωνα και την προστασία ευπαθών ομάδων. Η υπερθέρμανση του πλανήτη επιταχύνεται, όχι όμως και η ικανότητα δράσης της πολιτικής. Όμως τα ακραία καιρικά φαινόμενα δείχνουν ότι οι καιροί δεν αντέχουν άλλες καθυστερήσεις».

Aύγουστος: «Ο μήνας της κόλασης στην Ελλάδα»

Στον αυξημένο κίνδυνο πυρκαγιών στην Ελλάδα κάθε καλοκαίρι αναφέρεται εκτενές ρεπορτάζ στην εφημερίδα ΤΑΖ του Βερολίνου. «Aπό την Ιτέα κοντά στους Δελφούς μέχρι την Πελοπόννησο κι από το Ρέθυμνο στην Κρήτη μέχρι την Πεντέλη κοντά στην Αθήνα: Τόσο ο αριθμός των πυρκαγιών όσο και η έκταση της καμένης γης στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατά το πρώτο μισό της αντιπυρικής περιόδου. Από την 1η Μαΐου έως το τέλος Ιουλίου τα μεγέθη αυξήθηκαν σημαντικά σε σύγκριση με τη μέση τιμή της περιόδου 2006-2021» παρατηρεί το ρεπορτάζ. 

Τα βλέμματα ειδικών είναι όμως στραμμένα στον Αύγουστο, που θεωρείται στην Ελλάδα «μήνας της κόλασης» για τις φωτιές θυμίζοντας τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Πελοπόννησο το 2007. Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, η επικινδυνότητα του Αυγούστου οφείλεται «στην προοδευτική ξηρασία αλλά και στους ισχυρούς βόρειους ανέμους, τα μελτέμια, που φτάνουν μέχρι 12 μποφόρ. Το ρεπορτάζ, μετά από εκτενή αναφορά στη μεγάλη φωτιά στο Μάτι το 2018, αναφέρεται και στα προβλήματα της ελληνικής πυροσβεστικής: «Σύμφωνα με δημοσιεύματα η ελληνική πυροσβεστική πάσχει από έλλειψη προσωπικού. Διαθέτει προς το παρόν, χωρίς τους εθελοντές, 15.000 πυροσβέστες. Συγκριτικά, στη Γερμανία εργάζονται σύμφωνα με το Συνδικάτο Πυροσβεστών 69.800 επαγγελματίες πυροσβέστες. Αντίθετα στην Ελλάδα βρίσκονται σε υπηρεσία 50.000 αστυνομικοί, δηλαδή 500 αστυνομικοί για κάθε 100.000 κατοίκους. Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος κινείται λίγο πάνω από τους 300. Παρατηρητές εκτιμούν ότι χωρίς τη συνδρομή καλά εξοπλισμένων πυροσβεστών από το εξωτερικό, οι ετήσιες δασικές πυρκαγιές στην Ελλάδα δύσκολα μπορούν να αντιμετωπιστούν».

Εγκλωβισμένοι στον Έβρο

Στους ανθρώπους που συνεχίζουν να είναι εγκλωβισμένοι στη νησίδα του Έβρου αναφέρεται δημοςσίευμα στο Spiegel Online σημειώνοντας:«Σχεδόν σαράντα μετανάστες έχουν εγκλωβιστεί εδώ και μέρες σε μια νησίδα στη μέση του ποταμού Έβρου. Πρέπει επειγόντως να μεταφερθούν σε ασφαλή θέση, αυτό ζήτησαν την Κυριακή Έλληνες βουλευτές και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωστόσο, η ελληνική αστυνομία ανακοίνωσε ότι η νησίδα βρίσκεται στην τουρκική πλευρά των συνόρων (…) Οι τουρκικές αρχές έχουν ήδη ενημερωθεί δύο φορές, αλλά δεν έχουν ακόμη αντιδράσει (…) Οι άνθρωποι ήρθαν από τη Συρία και φοβούνται ότι οι τουρκικές αρχές θα μπορούσαν να τους στείλουν πίσω στην πατρίδα τους, εάν η Ελλάδα και επομένως η ΕΕ δεν τους δεχθεί, αναφέρει το δημοσίευμα. Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, από την αρχή του έτους έως και τις 7 Αυγούστου 3.225 άνθρωποι έχουν καταφύγει από την Τουρκία στην Ελλάδα μέσω ξηράς.»

Στις πιέσεις που δέχεται η Κύπρος από τις μαζικές ροές προσφύγων και μεταναστών αναφέρεται το αυστριακό δίκτυο ORF και παρατηρεί: «Σχεδόν 13.000 άνθρωποι έχουν υποβάλει αίτηση ασύλου στη μικρή νησιωτική Δημοκρατία της Κύπρου από την αρχή της χρονιάς (…) Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της ΕΕ, στην Κύπρο καταγράφεται μακράν ο μεγαλύτερος αριθμός αιτημάτων ασύλου στην ΕΕ, σε σχέση με το μέγεθός της (…) Σύμφωνα με τις κυπριακές αρχές, οι περισσότεροι άνθρωποι που ζητούν άσυλο στην Κύπρο μεταφέρονται από διακινητές μέσω Τουρκίας στο βόρειο τμήμα του νησιού, το οποίο κατέχεται από τουρκικά στρατεύματα. Στη συνέχεια προωθούνται νότια μέσω ελλιπώς φυλασσόμενων τμημάτων της διαχωριστικής γραμμής.»

Δήμητρα Κυρανούδη