Brytyjska królowa nigdy nie mówi publicznie tego, co sądzi o swoich gościach. Szkoda, bo chętnie dowiedzielibyśmy się, co myśli o tym niezwykłym gościu, który zasiadł do jej stołu w pałacu Buckingham. Donald Trump jest dwunastym prezydentem USA, którego przyjęła Elżbieta II, ale dopiero trzecim, który został zaproszony na oficjalną królewską kolację. Królowa, zapewne jak i wielu Brytyjczyków, zastanawia się, dlaczego akurat ten zaszczyt przypadł w udziale takiemu politycznemu nieokrzesańcowi, za jakiego uchodzi Donald Trump. Odpowied na to pytanie jest trudna, ponieważ wizyta ta niespecjalnie służy rozdartemu brexitem Albionowi.
Donald Trump opowiada się za Borysem Johnsonem jako nowym premierem i zaleca gospodarzom, by włączyli w rozmowy o brexicie jego nacjonalistycznego kompana Nigela Farage'a. Abstrahując od tego, że te rozmowy już dawno się skończyły, jest to afront wobec Theresy May, która jest premierem na wylocie, i ze stanowiskiem pożegna się najpóźniej do końca lipca. Trump opowiada się za twardym brexitem i za jak najbardziej osłabiona Unią Europejską. To postawa odrzucana przez obecną premier.
Dotychczas wszyscy amerykańscy prezydenci, którzy gościli u królowej albo którzy przyjmowali ją w Białym Domu, opowiadali się za silną i odnosząca sukcesy integracją europejską. Elżbieta II przypomniała Trumpowi w czasie swojego przemówienia, że instytucje międzynarodowe są konieczne po to, by strzec pokoju. Premier May wręczyła nawet Trumpowi w prezencie projekt Karty Transatlantyckiej pióra Winstona Churchilla. Wątpliwe, czy gruboskórny gość zrozumiał te aluzje. Prezydent Trump był najwyraźniej oszołomiony pompą i królewskim przepychem. Ten egoman dziwił się jak dziecko w sklepie z czekoladą i nawet na konferencji prasowej powtarzał w kółko, jakie to było fantastyczne.
Żadnych ulg dla specjalnego przyjaciela
Kiedy narodził się pomysł zaproszenia z wizytą państwową tego ekscentrycznego prezydenta, Londyn spodziewał się wsparcia dla umowy handlowej krótko po opuszczeniu UE. Brexit jednak jeszcze nie nastąpił, a umowa handlowa jest tylko luźną obietnicą. W rozmowie z Theresą May Trump jasno postawił sprawę, że u niego nie ma nic za darmo. Chce np. włączyć do negocjacji rolnictwo i usługi w branży medycznej. Warunkiem podjęcia rozmów jest jednak najpierw zerwanie wszelkich interesów z chińską firmą Huawei i wycofanie się z umowy atomowej z Iranem. Zdaje się, że zwolennicy brexitu wyobrażali sobie to inaczej. Zaczynają zdawać sobie sprawę, że Trump wykorzysta handel jako środek nacisku na rozdarte brexitem państwo. Podobnie jak Chińczyków czy Europejczyków Trump może obłożyć Brytyjczyków cłami, jeśli nie będą posłuszni. Mistrz targowania się przeczuwa słabość Wielkiej Brytanii i nie zawaha się jej wykorzystać.
Perspektywy dla handlu między USA i rzekomo uwolnioną z unijnych więzów Wielką Brytanią były i są całkowicie przeceniane przez zwolenników brexitu i Trumpa. Sam Trump nazywa je "fenomenalnymi". Obroty w handlu z USA już teraz są wysokie. Wzrost możliwy jest tylko w niektórych sektorach. Obroty w handlu Brytyjczyków z Europejczykami są trzy razy wyższe. Umowa handlowa z UE jest więc z perspektywy Londynu o wiele bardziej istotna niż ta z USA. Żądania, które Trump wysunął teraz w Londynie są nie do pogodzenia z regułami, których trzymać się musi Wielka Brytania, aby mogła dalej negocjować z UE. To nowa ślepa uliczka, w którą szybko zabrnąć może kolejny brytyjski rząd.
Dlaczego więc akurat temu prezydentowi przypadły szczególne zaszczyty w królewskiej oazie wellnessu, jest czymś zagadkowym. Królowa zapewne się dziwi i milczy. Notabene swego czasu przyjęła ona na państwowym bankiecie także dyktatora Rumunii Nikolae Ceausescu i władcę Zimbabwe Roberta Mugabe. Ma więc spore doświadczenie ze specjalnymi gośćmi.
Trump jest specjalnym gościem także pod względem ignorowania rzeczywistości. Widział tylko małe protesty, a za to ogromne wiwatujące na jego cześć tłumy na ulicach Londynu – stwierdził. To nieprawda. Było dokładnie na odwrót.