Małe Trójkąty Weimarskie
30 sierpnia 2007
Tegorocznymi laureatami są dwie organizacje: Niemiecko- Francuska i Niemiecko-Polska Współpraca Młodzieży.
– Nagroda przyznawana jest osobistościom lub instytucjom za umacnianie współpracy i porozumienia między naszymi narodami - wyjaśnia przewodniczący Komitetu Wspierania Współpracy Francusko-Niemiecko-Polskiej „Trójkąt Weimarski”, Klaus-Heinrich Standke.
Obie organizacje współpracy młodzieży są politycznymi inicjatywami. W 1963 roku gest pojednania między Charlem De Gaullem i Konradem Adenauerem zaowocował utworzeniem Niemiecko-Francuskej Współpracy Młodzieży. Podobna niemiecko-polska organizacja powstała po symbolicznym geście pojednania między Helmutem Kohlem i Tadeuszem Mazowieckim w 1991 roku, kiedy powołano do życia również ”Trójkąt Weimarski”
– Cieszy nas, że obie organizacje, które mają charakter bilateralny, to dwustronne partnerstwo przekształcają w trójstronną współpracę. I to skłoniło nas do przyznania im tegorocznej nagrody.- uzasadnia wybór laureatów Klaus-Heinrich Standke.
Nagroda nosi imię polskiego poety, który już w XIX wieku uważał stosunki z Niemcami a przede wszystkim z Francją, za nieodzowne. Był jednym z pierwszych zwolenników idei paneuropejskiej, w której widział szansę na wolność Polski. – Szukaliśmy osobistości, której nazwisko w każdym z trzech krajów podobnie się kojarzy. Niewiele jest takich osób. Przed oknem mojego biura w Paryżu, gdzie pracowałem wiele lat, stał pomnik Adama Mickiewicza. To zainspirowało mnie do refleksji nad życiem polskiego poety. Był on na wskroś Europejczykiem. Wyjechał z Polski i w drodze na Zachód odwiedził Goethego w dniu jego 80 urodzin. W parku pałacowym w Weimarze stoi teraz pomnik polskiego poety. Mickiewicz pracował potem na College de France i był pierwszym polskim profesorem w Paryżu. Zostawił więc widoczne ślady w Niemczech, we Francji i w Polsce. Dlatego nazwaliśmy jego imieniem naszą weimarską nagrodę.- wyjaśnia Klaus-Heinrich Standke.
Komitet Wspierania Współpracy Francusko-Niemiecko-Polskiej „Trójkąt Weimarski” powstał w 1991 roku jako forum dla konsultacji politycznych i czerpał z wzorców podobnej bilateralnej niemiecko-francuskiej, formuły zainicjowanej w 1963 roku. Dzięki tej inicjatywie Polska znalazła się u boku państw, które stanowiły siłę napędową integracji kontynentu europejskiego. Komitet organizował na początku spotkania szefów dyplomacji i innych resortów, a od 1993 roku, co dwa lata spotkania przywódców Francji, Niemiec i Polski. W sumie odbyło się 7 szczytów, ostatni zorganizowała Angela Merkel w grudniu ubiegłego roku w Mettlach, mówi Klaus-Heinrich Standke. –Po raz pierwszy doroczne spotkanie szefów dyplomacji nie odbyło się w ubiegłym roku, kiedy obchodziliśmy jubileusz 15- lecia Trójkąta Weimarskiego. Nie odbyło się także w roku bieżącym. Rozumiemy, że nastąpiły zmiany personalne. Mimo to ubolewamy, że ciągłość współpracy została przerwana. Ale, na ostatnim szczycie w Mettlach prezydent Lech Kaczyński wystosował zaproszenie na szczyt Trójkąta Weimarskiego w Polsce. Odczytujemy to jako pozytywny sygnał. Cieszymy się, że mimo przejściowych zakłóceń, polski prezydent postrzega Trójkąt Weimarski jako ważne forum współpracy.-
Kluczowe tematy europejskie nie były przez ostatnich kilka lat przedmiotem dyskusji spotkań w ramach Trójkąta Weimarskiego. Tym Klaus-Heinrich Standke tłumaczy zmianę akcentów w pracy Komitetu.
–Dlatego, jako organizacja pozarządowa, postanowiliśmy stworzyć platformę współpracy różnych grup naszych społeczeństw obywatelskich, poszukiwać wspólnych interesów w innych obszarach. I okazało się, że największym naszym osiągnięciem stało się rozszerzenie współpracy miast, samorządów, gmin, regionów, kręgów gospodarczych, współpracy międzyuczelnianej, naukowej i kulturalnej. I mimo, że owocuje ona bardziej niż współpraca na płaszczyźnie politycznej, to niestety mniej interesuje środki przekazu.-