Prasa o odejściu szefa Bundesbanku: „Bez zaskoczenia”
21 października 2021
„Sueddeutsche Zeitung“ z Monachium: „Drużynie (Olafa) Scholza wpadło teraz niespodziewanie w ręce stanowisko, które może obsadzić; i oczywiście pokusa, aby umieścić we Frankfurcie wygodnego dla siebie człowieka, jest duża. Z drugiej strony nowa koalicja może także udowodnić, jak dojrzała jest naprawdę. Jak dotąd czerwono-zielono-żółci zdobyli szacunek wykraczający daleko poza ich własny obóz; mówi się o ‘nowym stylu uprawiania polityki’, a nawet o punkcie zwrotnym. Oto nasza propozycja: przejawem prawdziwej mądrości byłoby mianowanie na następcę Weidmanna innego bezkompromisowego zwolennika twardej polityki monetarnej. Kogoś, kto dla przyszłej koalicji rządowej będzie codziennie nowym ‘wyzwaniem’, jak to się mówi w języku doradców. Nawiasem mówiąc, to już się zdarzyło, i to kilka razy: konserwatysta Axel Weber został wybrany (na stanowisko szefa Bundesbanku, red.) przez pierwszy czerwono-zielony rząd, a socjaldemokrata Karl-Otto Poehl przez kanclerza CDU Helmuta Kohla, co aż prosi się o naśladowanie.”
„Mitteldeutsche Zeitung“ z Halle: „Utrzymująca się polityka zerowych stóp procentowych uratowała miliony miejsc pracy w czasie pandemii, ponieważ państwa strefy euro, dzięki dodatkowemu zwiększeniu długu publicznego i niskich odsetek od zaciągniętych kredytów, były w stanie ustabilizować przedsiębiorstwa i zabezpieczyć swoje rynki pracy. Ale teraz pojawiła się galopująca inflacja. A to oznacza, że dotychczasowe koordynaty w polityce pieniężnej muszą zostać zmienione i wytyczone na nowo. Zabezpieczenie gigantycznych inwestycji na cyfryzację i ochronę klimatu przez politykę zerowych stóp procentowych Europejskiego Banku Centralnego nie jest już zadaniem Weidmanna. Dlatego jego rezygnacja ze stanowiska nie stanowi zaskoczenia.“
„Stuttgarter Nachrichten“: „Teraz, gdy koronakryzys zdaje się słabnąć, widać w całej okazałości bezradność EBC. Jest bezsilny wobec inflacji, która gwałtownie wzrosła wskutek ożywienia koniunktury (...) Wraz z odejściem Weidmanna, Europejski Bank Centralny pozbył się głośnego krytyka, którego często wyśmiewano jako tradycjonalistę i miłośnika zachodnioniemieckiej marki. Ale aby być uczciwym, EBC musiałby przyznać, że Weidmann od dawna ostrzegał przed tym, co się teraz wydarzyło.”
„Muenchner Merkur”: „To z pewnością nie przypadek, że Weidmann podał się do dymisji, gdy Merkel jeszcze pozostaje na stanowisku. Mroczny cień jego ustąpienia kładzie się zatem również na jej kanclerstwie, ponieważ jako szefowa niemieckiego rządu nie stawiła takiego oporu ‘italianizacji’ europejskiej polityki monetarnej, jakiego życzyłby sobie Weidmann. Na ostatnich metrach kadencji niemiecka kanclerz została uwikłana w konsekwencje swojej zbyt mało ambitnej polityki: w polityce energetycznej, w polityce wobec Afganistanu, a teraz także – w polityce dotyczącej waluty euro. Dla obywateli Niemiec odejście ostatniego niemieckiego bankiera ze szkoły dawnej marki zachodnioniemieckiej jest niepokojącym, wręcz alarmistycznym sygnałem: odchodzi on w czasie, gdy skutki europejskiej polityki taniego pieniądza stają się coraz bardziej fatalne, a inflacja i ujemne stopy procentowe w coraz większym stopniu pożerają oszczędności zwykłych ludzi.”
„Augsburger Allgemeine“: „Jens Weidmann był ojcem odwagi wspólnoty euro. Dał inwestorom nadzieję, że w pewnej chwili szaleństwo polityki zerowych i ujemnych stóp procentowych dobiegnie końca. Teraz wydaje się, że ta wieczna walka go wyczerpała. Jego pozycja stała się jeszcze trudniejsza w czasach szybko wzrastającej inflacji.”
„Straubinger Tagblatt/Landshuter Zeitung“: „Na tym przykładzie wyraźnie widać powiązania między krokami reformatorskimi w Europejskim Pakcie Stabilności a rezygnacją Weidmanna. Zwłaszcza kraje południowoeuropejskie planują dalsze osłabienie i rozmiękczenie reguł polityczno-finansowych w strefie euro. Jest to jednak diametralnie sprzeczne z poglądami Jensa Weidmanna, który doskonale zdaje sobie sprawę ze znaczenia stabilności w polityce finansowej. Prawdopodobnie nie chciał zrobić kolejnego kroku ku utworzeniu unii zadłużenia.”