Odmowa azylu nie zawsze kończy się wydaleniem

Coraz częściej politycy domagają się konsekwentnego wydalania imigrantów po odrzuceniu ich wniosku o azyl. Nie biorą prawdopodobnie pod uwagę, że deportacje dziesiątków tysięcy imigrantów uniemożliwią prawo krajowe i międzynarodowa sytuacja prawna. Obowiązuje bowiem zasada: Nie każdy imigrant po odrzuceniu wniosku azylowego jest „zobowiązany do wyjazdu”. Wiele z tych osób przez lata pozostaje w Niemczech mając zgodę na pobyt tolerowany.

Eksperci serwisu informacyjnego oferującego materiały na temat integracji (Mediendienst Integration) tłumaczą, że nawet wtedy, kiedy imigrant bez statusu nie spełni żądania opuszczenia Niemiec, jego wydalenie może być odsunięte w czasie a nawet zawieszone.

Na maksymalnie trzy miesiące deportację odwlec mogą władze lokalne, jeśli, ”jest to zgodne z prawem międzynarodowym i uzasadnione ze względów humanitarnych”.

Wydalenie imigranta może być odsunięte w czasie lub zawieszone, jeśli rozpoczął on naukę zawodu, jeśli ma dziecko, które posiada prawo pobytu, jeśli jest spokrewniony z kimś, kto ma zezwolenie na pobyt tolerowany, jeśli lekarz zaświadczy, że dana osoba jest poważnie chora, albo gdy istnieją powody natury prawnej, które uniemożliwiają wyjazd z Niemiec, na przykład brak dokumentów osobistych.

W połowie 2016 roku w Niemczech przebywało 550 tys. imigrantów, którym odmówiono azylu. Ale tylko w przypadku 53 tys. osób brakowało powodów do wstrzymania ich wydalenia i przedłużenia pobytu. Prawie pół miliona imigrantów otrzymało od Federalnego Urzędu ds. Migracji i Uchodźców zgodę na pobyt tolerowany lub po prostu adnotację o zakazie wydalenia ich z Niemiec.

W statystykach odnotowano, że w dniu 30 czerwca 2016 roku imigranci bez zgody na azyl w Niemczech są tolerowani na przykład z powodu braku dokumentów (37 020 osób). 10 620 nie deportowano, ponieważ władze niemieckie zakazały wydalania osób przynależnych do pewnych grup lub państw. 3407 osób nie deportowano z ważnych powodów humanitarnych i osobistych (jak konieczność opieki nad chorym krewnym), a 1762 z przyczyn medycznych. Nie wydalono też 293 rodziców nieletnich dzieci. 107 400 osób mogło pozostać w Niemczech z innych przyczyn. 

epd/Barbara Cöllen