Qipro: "Mund të kemi më shumë sukses së bashku se të ndarë"

"Unë besoj se është e pazakonshme të jetosh në një vend të Bashkimit Evropian me një vijë kufitare në 2018-tën. Së bashku mund të arrijmë shumë më tepër se të ndarë. Ne mund të mësojmë nga njëri-tjetri, ne duhet të lëvizim me jetën tonë ". Constantina Chrysanthou, 18-vjeçare dhe tashmë studente e juridikut në vitin e parë, u diplomua disa muaj më parë në një shkollë publike në Nikozi. "Për fat të keq, ndryshe nga disa shkolla private ndërkombëtare, ne nuk kishim kontakt me studentët turko-qipriotë në shkollat publike në Qipro. Unë kurrë nuk kam pirë kafe me një turk-qipriot, edhe pse do të doja. Ne të gjithë duhet të punojmë për paqe dhe pajtim. Ne duhet të bëjmë diçka menjëherë ", tha ajo gjatë aktivitetit "Qiproja e nesërmja", të bashkëorganizuar pak ditë më parë në Nikozi nga Deutsche Welle, gazeta greko-qipriote POLITIS dhe gazeta turko-qipriote Yeniduzen. Ishte një event ndryshe nga e zakonshmja, podiumi i përkiste të rinjve greko-qipriotë dhe turko-qipriotë të gjithëve së bashku, duke u përqendruar në atë se si ata e përfytyrojnë vetë të ardhmen, diçka të rrallë në hapësirën publike, ashtu siç deklaroi kryeredaktorja e POLITIS, Marilena Evangelou.

Zakonisht, referencat e mediave rreth Qipros, konfliktit të Qipros dhe përpjekjeve për ta zgjidhur atë, përqëndrohen kryesisht në proceset politike dhe diplomatike, por pak për dëshirën e 16 ose 18 vjeçarëve greko-qipriotë dhe turko-qipriotë, për të konceptuar të ardhmen e ishullit të tyre, të cilët kanë lindur rreth vitit 2000 dhe i njohin ngjarjet dramatike të verës së vitit 1974 vetëm nga transmetimet e prindërve të tyre apo gjyshërve të tyre. Por si jetojnë ata sot në Qipron e ndarë dhe si do të donin ta shihnin atdheun e tyre në të ardhmen? Si ballafaqohen ata me të kaluarën dhe çka do të thotë identiteti për ta?

Duke njohur pjesën tjetër nëpërmjet edukimit

Nerima, gjithashtu 18 vjeçe, ende vazhdon shkollën. Ajo dëshiron të studiojë histori ose marrëdhënie ndërkombëtare. Ajo e konsideron njohjen e historisë si shumë të rëndësishme. „Unë e kuptoj dhe mund të ndiej ankesat e të gjithë njerëzve që e kanë përjetuar luftën. Para së gjithash, unë përpiqem ta mësoj historinë, të grumbulloj informacione, të kem një vështrim objektiv. Roli i arsimit është i rëndësishëm ", tha Nerima për DW duke vënë në pah se të gjithë duhet të jenë të gatshëm të shohin gabimet dhe përgjegjësitë e tyre objektivisht në një proces të tillë. Në të ardhmen ajo dëshiron të shohë një vend që ka arritur unifikimin ose të paktën paqen. "Unë nuk mendoj se kjo do të ndodhë në të ardhmen e afërt, por nuk mendoj se kjo nuk do të ndodhë kurrë", tha ajo me një dozë të fortë realizmi, duke nënvizuar elementët e përbashkët kulturorë të të dy komuniteteve, që nga ushqimi deri te tradita dhe zakonet e përditshme.

"Ka një mundësi për një zgjidhje që do të lejojë një bashkëjetesë të begatë (të të dyja komuniteteve), një shoqëri të begatë. Nëse nuk e shfrytëzojmë këtë moment tani, mund të qëndrojmë gjithmonë të ndarë ", i tha DW Erotokritos Nikolaou, një nxënës 18-vjeçar në një shkollë angleze në Nikozi, ku qipriotët grekë dhe turqit marrin pjesë së bashku në shkollë duke i sfiduar normat. "Në shkollë marrëdhëniet janë më miqësore sesa armiqësore. Ne diskutojmë gjithçka lirishëm, por situata nuk është ideale. Nuk ka ende një situatë utopike që ne duam të krijojmë deri në një farë mase, që studentët greko-qipriotë dhe turq-qipriotë të jenë miq ", tha ai, duke shtuar megjithatë se" dy komunitetet duhet të afrohen më shumë përmes arsimit. Kur të gjithë dëshirojnë zgjidhje nuk duhet të ketë propagandë nacionaliste brenda sistemit arsimor. Thelbi i problemit është sistemi arsimor ". Të katër të rinjtë që morën pjesë në diskutim u përqëndruan në rëndësinë e arsimit për t'i afruar studentët e dy komuniteteve dhe për t'iu qasur historisë së Qipros pa tabu dhe frika, por megjithatë me një perspektivë për të ardhmen.

Arkadas Can Ari, një tjetër student 18 vjeçar nga pjesa turko-qipriote e ishullit, nënvizoi se duhet të fillojë nga njohja e elementeve bazë që bashkojnë dy popujt. "Një veçori e thjeshtë që kemi është se të gjithë kemi jetuar së bashku këtu para luftës. Unë nuk e kuptoj pse ne nuk duhet të punojmë për të ". Për studentin e ri që ende nuk ka vendosur se çfarë dëshiron të studiojë, por dëshiron të qëndrojë në një Qipro të bashkuar në të ardhmen, është e rëndësishme që të dyja palët të kapërcejnë tendencat nacionaliste që janë derdhur në shkolla, siç thotë ai. Ai madje mendon se "njerëzit duhet të identifikohen në bazë të emrit të tyre dhe jo të kombësisë së tyre" dhe thekson në mënyrë të theksuar: "Unë dua të shkoj përpara".